دوره 29، شماره 175 - ( مرداد 1398 )
جلد 29 شماره 175 صفحات 85-76 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sheikh S, Afshari M, Panahi Mishkar A. Diagnostic and Treatment Delay and Associated Factors in Patients with Tuberculosis in Sistan, Iran. J Mazandaran Univ Med Sci 2019; 29 (175) :76-85
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-13114-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-13114-fa.html
شیخ شادی، افشاری مهدی، پناهی میشکار ابولفضل. تاخیر در تشخیص و درمان بیماران مسلول و عوامل موثر
بر آن در منطقه سیستان
. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1398; 29 (175) :76-85
چکیده: (2300 مشاهده)
سابقه و هدف: ﻳﻜـﻰ از دﻻﻳﻞگسترش بیماری سل، ﺗﺄﺧﻴﺮ در ﺗﺸﺨﻴﺺو درمان ﻗﻄﻌﻰاین بیماری می‌باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی مدت زمان تاخیر در تشخیص و درمان بیماران سل اسمیر مثبت در منطقه سیستان می‌باشد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بوده که در آن 384 بیمار مسلول اسمیر مثبت در طی سال های 1395 و 1396 مورد بررسی قرار گرفتند. با مراجعه به معاونت بهداشتی زابل، اطلاعات موردنیازجمع‌آوری شد.
یافته‌ها: در این مطالعه میانه تاخیر در تشخیص و تاخیر در درمان بیماران مسلول ریوی اسمیر مثبت به ترتیب 31 روز و صفر روز برآورد شد. تاخیر در تشخیص در بیماران تحت درمان مجدد بیش‌تر از بیماران جدید بود (004/0= P). همچنین هرچه درجه مثبت بودن اسمیر خلط بیش‌تر بود، میزان تاخیر در تشخیص بیماران هم بیش‌تر بود (003/0= P). از بین سایر فاکتورهای مورد بررسی مانند سن (361/0= P)، جنس (70/0= P)، ملیت (29/0= P)، محل سکونت (90/0= P)، شغل (154/0= P) و درجه تحصیلات (298/0= P)، هیچ یک تاثیر معنی داری در تاخیر تشخیص نداشت. در خصوص عوامل مختلف در تاخیر در درمان بیماران مسلول، وضعیت شغل (015/0= P) تاثیر معنی‌داری داشت.
استنتاج: مطالعه ما نشان داد که در سال‌های گذشته بیش‌تر بیماران مسلول ریوی اسمیر مثبت دیرتر از یک ماه از شروع علایم تشخیص داده شده‌اند، اما درمان اکثر بیماران به موقع صورت گرفته بود. همچنین، نوع بیماری سل و درجه مثبت بودن خلط می‌تواند در تاخیر تشخیص نقش داشته باشد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بوده که در آن 384 بیمار مسلول اسمیر مثبت در طی سال های 1395 و 1396 مورد بررسی قرار گرفتند. با مراجعه به معاونت بهداشتی زابل، اطلاعات موردنیازجمع‌آوری شد.
یافته‌ها: در این مطالعه میانه تاخیر در تشخیص و تاخیر در درمان بیماران مسلول ریوی اسمیر مثبت به ترتیب 31 روز و صفر روز برآورد شد. تاخیر در تشخیص در بیماران تحت درمان مجدد بیش‌تر از بیماران جدید بود (004/0= P). همچنین هرچه درجه مثبت بودن اسمیر خلط بیش‌تر بود، میزان تاخیر در تشخیص بیماران هم بیش‌تر بود (003/0= P). از بین سایر فاکتورهای مورد بررسی مانند سن (361/0= P)، جنس (70/0= P)، ملیت (29/0= P)، محل سکونت (90/0= P)، شغل (154/0= P) و درجه تحصیلات (298/0= P)، هیچ یک تاثیر معنی داری در تاخیر تشخیص نداشت. در خصوص عوامل مختلف در تاخیر در درمان بیماران مسلول، وضعیت شغل (015/0= P) تاثیر معنی‌داری داشت.
استنتاج: مطالعه ما نشان داد که در سال‌های گذشته بیش‌تر بیماران مسلول ریوی اسمیر مثبت دیرتر از یک ماه از شروع علایم تشخیص داده شده‌اند، اما درمان اکثر بیماران به موقع صورت گرفته بود. همچنین، نوع بیماری سل و درجه مثبت بودن خلط می‌تواند در تاخیر تشخیص نقش داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
