سابقه و هدف: اصطلاح احقاق جنسی به عنوان یک احساس روانی- اجتماعی نسبت به تفسیر شخصی فرد در مورد چگونگی ابراز وجود احساساتش در روابط زناشویی تعریف شده است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیشگویی‌کننده احقاق جنسی در زنان شهر تهران صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی از بین زنان متاهل شهر تهران، 200 نفر از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص احقاق جنسی هالبرت و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک بودند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و با کمک آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین نمره احقاق جنسی 60/14±16/56 به دست آمد. متغیرهای سن فرد، سن همسر، مدت زمان ازدواج و تاریخ آخرین زایمان با احقاق جنسی ارتباط معکوس و معنی داری داشتند. در مدل چند متغیره، وضعیت زندگی زناشویی، میزان علاقه به همسر و مدت زمان ازدواج پیش‌گویی‌های معنی‌دار احقاق جنسی بودند.

استنتاج: میزان احقاق جنسی در زنان این مطالعه پائین بود. به نظر می‌رسد وضعیت زندگی زناشویی، میزان علاقه به همسر و مدت زمان ازدواج نقش مهمی را در پیشگویی احقاق جنسی زنان بازی می‌کند. پیشنهاد می‌شود در کلاس‌های آموزشی پیش از ازدواج، مهارت‌های ارتباط با همسر جهت ارتقای رضایت و شادکامی زناشویی و افزایش احقاق جنسی به زوجین آموزش داده شود.