Mendeley  

Zotero  

Eshghi F, Khalilian A, Jamshidi M. Comparison of polydioxanone (PDS) and polyamid (nylon) sutures complications in abdominal midline repair (laparotomy surgery). J Mazandaran Univ Med Sci 2006; 16 (53) :38-43
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-904-fa.html

سابقه و هدف : علی رغم پیشرفت‌های بسیاری که تاکنون در تکنیک‌های جراحی به وجود امده، هنوز هم در مورد انتخاب بهترین تکنیک در دوختن زخم وانتخاب بهترین مواد(نخ) بخیه مصرفی، اختلاف نظر وجود دارد. بسیاری از عوارض پس از عمل مانند عفونت محل برش، باز شدگی زخم، درد پس از عمل، سینوس و فتق محل بخیه می‌تواند تحت تاثیر عواملی از جمله نخ مورد استفاده قرارگیرد. بدین منظور این مطالعه برای بررسی، عوارض ناشی از بخیه زدن با یک نخ جدید قابل جذب اهستهPDS (پلی دی اکسانن) و مقایسه ان با یک نخ غیر قابل جذب Nylon (نایلون) در عمل جراحی لاپاروتومی انجام شده است.
مواد و روش‌ها : این مطالعه به روش کارازمایی بالینی برروی 120 بیمار مراجعه‌کننده به بخش جراحی بیمارستان امام خمینی ساری طی سال‌های1382 تا 1384 که نامزد عمل جراحی لاپاروتومی بودند، انجام شده است. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند . در گروه مورد، ترمیم زخم توسط نخ پلی دی اکسانن و در گروه شاهد ، توسط نخ نایلون صورت‌گرفت. سپس بیماران به مدت یکسال از نظر باز شدن زخم، عفونت ناحیه زخم، ایجاد فتق، سینوس ناحیه عمل و درد مزمن محل عمل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج توسط نرم‌افزار SPSS و ازمون (کای دو) مورد تجزیه و تحلیل اماری قرارگرفت .
یافته‌ها : تعداد 120 بیمار (60 نفر گروه مورد و 60 نفر گروه شاهد) دراین مطالعه آورده شدند. میزان و شدت درد مزمن بعد از عمل و ایجاد سینوس در محل بخیه‌ها، در گروه مورد با اختلاف معنی‌داری کمتر از گروه شاهد بود، ولی بین دو گروه از نظر عفونت محل عمل، بازشدن زخم و فتق ناحیه عمل اختلاف ‌آماری معنی‌داری وجود نداشت.
استنتاج : نخ پلی دی اکسانن از نظر ایجاد عفونت، فتق و بازشدن محل زخم تفاوتی با نخ نایلون نداشته ولی موجب کاهش درد ناحیه عمل و کاهش ایجاد سینوس ناحیه عمل می‌گردد، ازاین جهت می‌تواند جایگزین مناسبی برای نخ نایلون در ترمیم برش‌های ناشی از اعمال جراحی باشد.