دوره 28، شماره 162 - ( تیر 1397 )
جلد 28 شماره 162 صفحات 36-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
رضا عنایتی فرد 
، جعفر اکبری ، مجید سعیدی ، کتایون مرتضی سمنانی ، صفیه پروین ، محمد حسن هاشمی ، امیر حسین بابایی ، سهراب رستمکلایی
، جعفر اکبری ، مجید سعیدی ، کتایون مرتضی سمنانی ، صفیه پروین ، محمد حسن هاشمی ، امیر حسین بابایی ، سهراب رستمکلایی
چکیده: (3442 مشاهده)
سابقه و هدف: نانوذرات لیپیدی جامد در دسته حامل های کلوئیدی قرار دارند. از مزایای این حامل‌های دارویی، امکان رهش کنترل شده دارو و محافظت از داروی بارگذاری شده می‌باشد. اسپیرونولاکتون آنتاگونیست، آلدوسترون و رسپتور های آندروژنی است و به علت حلالیت در آب کم و آزاد سازی آهسته آن، فراهمی زیستی خوراکی این دارو پایین است. کاهش اندازه ذره ای با زیاد کردن میزان سطح دارو، باعث افزایش آزاد سازی، فراهمی زیستی خوراکی بالاتر، سطح ذرات بالاتر در تماس با محیط انحلال و افزایش انحلال پذیری اشباع دارو، می شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، برای تهیه نانوذرات اسپیرونولاکتون از روش
Solvent emulsification/evaporation استفاده شد. بدین منظور لیپید و دارو در حلال آلی مناسب حل گردید و به فاز آبی حاوی سورفکتانت در حین همزدن توسط هموژنایزر اضافه شد. پس از آن جهت پوشش با کیتوسان، کیتوسان در اسید رقیق حل شد و قطره قطره به سوسپانسیون بر روی استیرر اضافه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که با ثابت ماندن مقدار لیپید در فرمولاسیون و افزایش مقدار سورفاکتانت اندازه ی ذرات کاهش معنی‌داری داشته است. به طور کلی روکش دادن نانوذرات اسپیرونولاکتون با کیتوسان موجب افزایش در اندازه ی ذرات و پراکندگی آن‌ها گردید و مقدار پتانسیل زتا از عددی با علامت منفی به عددی دیگر با علامت مثبت تغییر پیدا کرد.
استنتاج: اسپیرونولاکتون روکش شده با کیتوسان، رهش آهسته‌تری نسبت به نانوذرات لیپیدی جامد و نانوسوسپانسون دارد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، برای تهیه نانوذرات اسپیرونولاکتون از روش
Solvent emulsification/evaporation استفاده شد. بدین منظور لیپید و دارو در حلال آلی مناسب حل گردید و به فاز آبی حاوی سورفکتانت در حین همزدن توسط هموژنایزر اضافه شد. پس از آن جهت پوشش با کیتوسان، کیتوسان در اسید رقیق حل شد و قطره قطره به سوسپانسیون بر روی استیرر اضافه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که با ثابت ماندن مقدار لیپید در فرمولاسیون و افزایش مقدار سورفاکتانت اندازه ی ذرات کاهش معنی‌داری داشته است. به طور کلی روکش دادن نانوذرات اسپیرونولاکتون با کیتوسان موجب افزایش در اندازه ی ذرات و پراکندگی آن‌ها گردید و مقدار پتانسیل زتا از عددی با علامت منفی به عددی دیگر با علامت مثبت تغییر پیدا کرد.
استنتاج: اسپیرونولاکتون روکش شده با کیتوسان، رهش آهسته‌تری نسبت به نانوذرات لیپیدی جامد و نانوسوسپانسون دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فارماسیوتیکس(داروسازی صنعتی)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |