چکیده: (4467 مشاهده)
سابقه و هدف: استفاده از نانومواد برای از بین بردن آلایندههای مختلف، مواد دارویی و غیرفعالسازی باکتریهای مختلف آب یا فاضلاب در حال پیشرفت است، اما توانایی تخریب و یا حذف اجزای ژنتیکی باکتریها توسط نانوذرات و در پی آن امکان کنترل گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در تصفیه خانه ها به عنوان یک مبحث جدید نیاز به بررسی دارد. هدف اصلی این تحقیق حذف اجزای ژنتیکی (پلاسمیدها و کاسمیدهای حامل ژنهای مقاومت دارویی) باکتریهای هتروتروف از پساب، توسط نانوذارت آهن صفر ظرفیتی است.
مواد و روشها: سنجش توانایی نانوذرات آهن صفر ظرفیتی در حذف اجزای ژنتیکی باکتری به روش سلولی مولکولی و ژن های انتخابی TetW (تتراسایکلین) Ctx-m-32، (سفتازیدیم) و CmlA1 (کلرامفنیکل) بود. برای تشخیص ژنهای مقاوم از واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) و پرایمرهای اختصاصی استفاده شد.
یافتهها: میانگین غلظت HPC و ARBs در پساب اولیه cfu/ml 105×68/1 و 104×58/2 بود. میانگین ARGs بعد از انجام آزمایشات ng/µl 66/10±71/33 =(TetW)، ng/µl 60/11±71/57= (CmlA1) و ng/µl 85/4±71/37= (Ctx-m-32) حاصل شد. مدل پیشنهادی نرم افزار برای HPC و ARBs شامل mg/l23-20=nZVI، l/min 8/7-7=QN2، min30-23=time و برای ARGs نیز mg/l30-28=nZVI، l/min 8/7-7=QN2 و min38-30=time بود.
استنتاج: nZVI قادر است علاوه بر تخریب و حذف باکتری های هتروتروف، اجزای ژنتیکی باکتری ها و ژن های عامل مقاومت آنتی بیوتیکی را تخریب و تجزیه نماید و بر خلاف تاسیسات کلر زنی تصفیه خانههای فاضلاب که منجر به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در بین باکتری های پساب خروجی می شوند، کاهش محسوسی در جمعیت میکروبی باکتری های مقاوم آنتیبیوتیکی به وجود آورد. ژن های Ctx-m-32 در برابر nZVI نسبت به TetW و CmlA1 مقاومت بالایی دارند.