دوره 27، شماره 158 - ( اسفند 1396 )
جلد 27 شماره 158 صفحات 229-218 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4895 مشاهده)
نابرابریهای بهداشت محیطی (EHIs) به تفاوتهای کلی شرایط بهداشت محیط اشاره میکند. هدف از این پژوهش، معرفی شاخصهای EHI و توصیههای کلی برای بهبود سلامت محیط زیست و کاهش نابرابریهای است. این تحقیق شامل بررسی گزارشات WHO در مناطق مختلف است که شاخص EHI را در 14 گروه معرفی کرده است و به سه گروه اصلی شامل نابرابریهای مرتبط با آسیبپذیری، زیست محیطی و مسکن تقسیمبندی میکند. نابرابریهای مرتبط با آسیب دیدگی شامل آسیبهای مرتبط با کار، تلفات مرگبار جادهای، مسمومیتهای مرگبار و سقوط میباشد. همچنین طبقهبندی زیست محیطی دارای چهار شاخص شامل قرار گرفتن در معرض سر و صدا، عدم دسترسی به مناطق سرسبز و تفریحی، قرار گرفتن در معرض دود دست دوم در درون منزل و محل کار میشود. در این میان نابرابریهای مرتبط با مسکن خود شامل شش شاخص تامین آب نامناسب، فقدان توالت فلاشینگ دار، فقدان حمام یا دوش، ازدحام، منازل نمناک و مرطوب است. مطالعات نشان میدهد EHI ها در تمامی کشورها وجود داشته و اغلب قشر فقیر را تحت تاثیر قرار میدهد. میزان این نابرابریهای متغیر بوده و از عواملی چون متغیرهای اقتصادی اجتماعی و جمعیتشناسی تاثیر پذیر است. در این میان نابرابریهای زیست محیطی مستثنی نبوده و ارتباط مستقیم با میزان درآمد، تحصیلات، اشتغال، سن و جنس، نژاد، قومیت، مکان و زمان خاص دارد. علاوه بر این تفاوت در معرض خطر قرار گرفتن افراد در برابر نابرابریهای محیط زیستی با توجه به تفاوت جمعیت شناختی و اجتماعی افراد متفاوت است. لذا لزوم طراحی مطالعهای برای ارزیابی اولیه EHI در ایران دیده میشود.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
بهداشت محیط زیست
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |