دوره 28، شماره 165 - ( مهر 1397 )
جلد 28 شماره 165 صفحات 35-24 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3231 مشاهده)
سابقه و هدف: دیابت شیرین عملکردهای تولیدمثلی جنس مذکر را در چندین سطح مثل اسپرماتوژنز، سنتز استروئیدها و رفتارهای جنسی تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این مطالعه با توجه به نقش‌های محافظتی چندگانه کروسین در شرایط مختلف پاتولوژیک، به ارزیابی اثرات محافظتی کروسین بر اسپرماتوژنز در دیابت القا شده آزمایشگاهی در موش صحرایی پرداخته شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، هیجده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به سه گروه، نرمال، دیابتی و دیابتی درمان با کروسین تقسیم شدند. موش‌ها توسط یک تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین (mg/kg40 ) دیابتی شدند. گروه درمان، کروسین را به صورت داخل- صفاقی در دوز mg/kg/day 20 به مدت 60 روز دریافت کرد. در پایان آزمایش، اندازه‌گیری گلوکز خون، شمارش اسپرم، وزن بیضه و بررسی‌های آسیب- شناختی انجام گرفت.
یافته‌ها: القای دیابت در گروه دیابتی باعث افزایش گلوکز خون گردید (mg/dL11±229) در حالی که کروسین به‌طور معنی‌داری گلوکز خون حیوانات گروه دیابتی درمان ( mg/dL4±118) در مقایسه با گروه دیابتی را کاهش داد (001/0p=). تعداد اسپرم در گروه دیابتی (10±4/4میلیون در میلی‌لیتر) در مقایسه با گروه نرمال (24±4/19 میلیون در میلی‌لیتر) به‌طور بارزی کاهش یافت اما کروسین به‌طور معنی‌داری تعداد اسپرم را افزایش داد (14±3/10 میلیون در میلی‌لیتر)، (037/0p=). دیابت همچنین باعث ایجاد تغییرات آسیب- شناختی در توبول‌های سمینیفر به همراه کاهش وزن بیضه در موش‌های دیابتی گردید. این در حالی است که کروسین این آسیب‌ها را در گروه درمان تقلیل داد.
استنتاج: یافته‌های ما نشان داد که کروسین قادر است از ارگان تولید مثلی جنس مذکر در مقابل دیابت محافظت کرده و فرآیند اسپرماتوژنز را در دیابت القا شده آزمایشگاهی بهبود بخشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، هیجده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به سه گروه، نرمال، دیابتی و دیابتی درمان با کروسین تقسیم شدند. موش‌ها توسط یک تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین (mg/kg40 ) دیابتی شدند. گروه درمان، کروسین را به صورت داخل- صفاقی در دوز mg/kg/day 20 به مدت 60 روز دریافت کرد. در پایان آزمایش، اندازه‌گیری گلوکز خون، شمارش اسپرم، وزن بیضه و بررسی‌های آسیب- شناختی انجام گرفت.
یافته‌ها: القای دیابت در گروه دیابتی باعث افزایش گلوکز خون گردید (mg/dL11±229) در حالی که کروسین به‌طور معنی‌داری گلوکز خون حیوانات گروه دیابتی درمان ( mg/dL4±118) در مقایسه با گروه دیابتی را کاهش داد (001/0p=). تعداد اسپرم در گروه دیابتی (10±4/4میلیون در میلی‌لیتر) در مقایسه با گروه نرمال (24±4/19 میلیون در میلی‌لیتر) به‌طور بارزی کاهش یافت اما کروسین به‌طور معنی‌داری تعداد اسپرم را افزایش داد (14±3/10 میلیون در میلی‌لیتر)، (037/0p=). دیابت همچنین باعث ایجاد تغییرات آسیب- شناختی در توبول‌های سمینیفر به همراه کاهش وزن بیضه در موش‌های دیابتی گردید. این در حالی است که کروسین این آسیب‌ها را در گروه درمان تقلیل داد.
استنتاج: یافته‌های ما نشان داد که کروسین قادر است از ارگان تولید مثلی جنس مذکر در مقابل دیابت محافظت کرده و فرآیند اسپرماتوژنز را در دیابت القا شده آزمایشگاهی بهبود بخشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
غدد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |