دوره 28، شماره 163 - ( مرداد 1397 )                   جلد 28 شماره 163 صفحات 46-38 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (3463 مشاهده)
سابقه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایعترین عوارض دیابت است. باکتریوری بدون علامت یا عفونت مجاری ادرار  علامت دار مکرر در افراد دیابتی رایج است. بررسی عوامل باکتریایی این عفونت در این بیماران و مقاومت آنتیبیوتیکی وگونههای مقاوم لازم است.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 302 نمونه ادراری از بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهرستان ساری در سال 1394 جمعآوری شد. نمونهها در محیط  Blood agarو McConkey‌ کشت و در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت انکوبه شد. با انجام تستهای بیوشیمیایی باکتریهای عامل عفونت تشخیص و تست حساسیت به روش کربی بائر انجام گرفت.
یافتهها: از 302 نمونه جمعآوری شده از بیماران دیابتی 5/22 درصد از نظر عفونت ادراری مثبت بودند،که این تعداد شامل 4/76 درصد زن و 6/32 درصد مرد بود. بیشترین باکتری جدا شده از این افراد Streptococcus B group با شیوع 25 درصد بود. براساس تست آنتیبیوگرام مناسبترین آنتیبیوتیک برای درمان در این بیماران کلرامفنیکل (با حساسیت 70 درصد) میباشد و بیشترین مقاومت مربوط به سفوتاکسیم و سفتازیدیم و سیپروفلاکساسین بوده است.
استنتاج: نتایج در این مطالعه نشان میدهد نسل سوم سفالوسپورینها که بهصورت رایج در درمان این عفونت استفاده میشود گزینه مناسبی برای بیماران دیابتی نیست و با در نظر گرفتن شرایط بیمار آنتی بیوتیک  کلرامفنیکل برای درمان این نوع بیماران پیشنهاد می گردد.
 
واژه‌های کلیدی: عفونت ادراری، دیابت، مازندران
متن کامل [PDF 616 kb]   (1237 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: ميکروبيولوژي

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.