دوره 28، شماره 167 - ( آذر 1397 )
جلد 28 شماره 167 صفحات 164-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (39506 مشاهده)
سابقه و هدف: پوکی استخوان شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر داروی سینوپار بر میزان بروز شکستگیها و تراکم استخوانی در زنان یائسه مبتلا به استئوپروزیس است.
مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در زنان یائسه 45 تا 75 ساله مبتلا به استئوپروزیس، مراجعهکننده به یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، انجام شد. بیماران در دو گروه کنترل (الندرونات) و آزمون (سینوپار) قرار گرفتند (هر گروه متشکل از 30 بیمار). بیمارانی که در گروه آزمون قرار داشتند، برای مدت 6 ماه روزانه 8 واحد پنسینوپار را به صورت تزریق زیر جلدی دریافت نمودند. به بیماران گروه کنترل، آلندرونات 70 میلیگرم هفتگی تا شش ماه تجویز شد. میزان شکستگیها و دانسیتومتری در خط پایه و پس از 6 ماه در دوگروه مورد سنجش قرارگرفت.
یافتهها: دانسیتومتری مهره و گردن فمور بیماران تحت درمان با آلندرونات و سینوپار نسبت به خط پایه تفاوت آماری معنیداری داشت و باعث افزایش چشمگیر دانسیتومتری مهرهها گردید. همچنین آلندرونات باعث بهبود چشمگیر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه گردید(002/0<p). علاوه بر این، سینوپار موجب بهبود چشمگیر دانسیتومتری مهرهها نسبت به خط گردید(001/0<p)، اما بر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه تأثیر معنی داری نداشت(085/0<p).
استنتاج: انتخاب اول درمانی در استئوپروزیس زنان یائسه، آلندرونات ومکمل کلسیم و ویتامین D است. تریپاراتید به عنوان خط درمانی دوم به تنهایی میتواند مورد استفاده قرار گیرد که باعث بهبود درد و دانسیته استخوان خصوصاً مهرهها در درمان استئوپروزیس زنان یائسه میگردد.
مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در زنان یائسه 45 تا 75 ساله مبتلا به استئوپروزیس، مراجعهکننده به یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، انجام شد. بیماران در دو گروه کنترل (الندرونات) و آزمون (سینوپار) قرار گرفتند (هر گروه متشکل از 30 بیمار). بیمارانی که در گروه آزمون قرار داشتند، برای مدت 6 ماه روزانه 8 واحد پنسینوپار را به صورت تزریق زیر جلدی دریافت نمودند. به بیماران گروه کنترل، آلندرونات 70 میلیگرم هفتگی تا شش ماه تجویز شد. میزان شکستگیها و دانسیتومتری در خط پایه و پس از 6 ماه در دوگروه مورد سنجش قرارگرفت.
یافتهها: دانسیتومتری مهره و گردن فمور بیماران تحت درمان با آلندرونات و سینوپار نسبت به خط پایه تفاوت آماری معنیداری داشت و باعث افزایش چشمگیر دانسیتومتری مهرهها گردید. همچنین آلندرونات باعث بهبود چشمگیر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه گردید(002/0<p). علاوه بر این، سینوپار موجب بهبود چشمگیر دانسیتومتری مهرهها نسبت به خط گردید(001/0<p)، اما بر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه تأثیر معنی داری نداشت(085/0<p).
استنتاج: انتخاب اول درمانی در استئوپروزیس زنان یائسه، آلندرونات ومکمل کلسیم و ویتامین D است. تریپاراتید به عنوان خط درمانی دوم به تنهایی میتواند مورد استفاده قرار گیرد که باعث بهبود درد و دانسیته استخوان خصوصاً مهرهها در درمان استئوپروزیس زنان یائسه میگردد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ارتوپدی،تروماتولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |