دوره 28، شماره 170 - ( اسفند 1397 )
جلد 28 شماره 170 صفحات 120-126 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1492 مشاهده)
سابقه و هدف: در مناطق با ریسک بالای کانسر معده، شناسایی ضایعات پیش سرطانی در شناخت زودرس آن اهمیت خاصی دارد. در این مطالعه ما به ارزیابی روش غیرتهاجمی بیومارکرهای معده ای برای شناخت ضایعات پیش سرطانی پرداخته ایم.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، بیماران با علایم دیس پپسی مزمن که به کلینک گوارش مرکز دانشگاهی شهرستان ساری در سال 96 مراجعه کردند، وکاندید اندوسکوپی معده بوده اند، وارد مطالعه شدند. بعد از ارزیابی‌های اندوسکوپیک و پاتولوژی، بیماران در سه گروه افراد نرمال، بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای تقسیم شدند. سپس نمونه سرمی آن‌ها از نظر بیومارکرهای PG1,PG2, PG1/PG2 Ratio, Gastrin-G17 و سرولوژی هلیکوباکترپیلوری مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های حاصل توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 آنالیز شد.
یافته‌ها: از 63 بیمار وارد شده به مطالعه، تعداد 19 نفر با یافته‌های اندوسکوپی و پاتولوژی نرمال، 25 بیمار با گاستریت مزمن فعال و 19 بیمار با متاپلازی روده‌ای بودند. سطح سرمی PG1 و PG2 در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای بالاتر از بیماران نرمال بود (05/0p<) و شیوع بالاتری از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای در مقایسه با بیماران نرمال دیده شد (75 درصد در برابر 21 درصد).
استنتاج: اندازه‌گیری بیومارکرهای PG1 وPG2 و آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران دیس پپسی می‌تواند در شناسایی ضایعات پیش سرطانی معده کمک‌کننده باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، بیماران با علایم دیس پپسی مزمن که به کلینک گوارش مرکز دانشگاهی شهرستان ساری در سال 96 مراجعه کردند، وکاندید اندوسکوپی معده بوده اند، وارد مطالعه شدند. بعد از ارزیابی‌های اندوسکوپیک و پاتولوژی، بیماران در سه گروه افراد نرمال، بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای تقسیم شدند. سپس نمونه سرمی آن‌ها از نظر بیومارکرهای PG1,PG2, PG1/PG2 Ratio, Gastrin-G17 و سرولوژی هلیکوباکترپیلوری مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های حاصل توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 آنالیز شد.
یافته‌ها: از 63 بیمار وارد شده به مطالعه، تعداد 19 نفر با یافته‌های اندوسکوپی و پاتولوژی نرمال، 25 بیمار با گاستریت مزمن فعال و 19 بیمار با متاپلازی روده‌ای بودند. سطح سرمی PG1 و PG2 در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای بالاتر از بیماران نرمال بود (05/0p<) و شیوع بالاتری از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده‌ای در مقایسه با بیماران نرمال دیده شد (75 درصد در برابر 21 درصد).
استنتاج: اندازه‌گیری بیومارکرهای PG1 وPG2 و آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران دیس پپسی می‌تواند در شناسایی ضایعات پیش سرطانی معده کمک‌کننده باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
گوارش و کبد