دوره 29، شماره 171 - ( فروردین 1398 )
جلد 29 شماره 171 صفحات 129-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3288 مشاهده)
سابقه و هدف: ایوالژن خارج شدن کامل دندان از ساکت آلوئلار می‌باشد. ریپلنت کردن بلافاصله آن، بهترین اقدام در محل حادثه است. درصورتی که این امکان وجود نداشته باشد، بهتراست دریک محلول نگهدارنده قرار بگیرد. ماده نگهدارنده سلول‌های پریودنتال لیگامنت را با حداقل آسیب نگه می‌دارد تا بتوانند رژنره شده و اتصال پیدا کنند و از تحلیل جلوگیری شود. موادی که به عنوان ماده نگهدارنده استفاده می‌شوند باید ویژگی‌هایی هم‌چون اسمولاریته مناسب، PH، مناسب، مغذی بودن، محتوی بدون باکتری داشتن، دردسترس بودن وقیمت مناسب داشته باشند. در مقالات HBSS (Hanks balanced salt solution )به عنوان نمونه استاندارد، محصولات طبیعی مثل آب، آلوئورا، پروپولیس، آب انار، آب نارگیل، عصاره چای سبز، سفیده تخم مرغ، شیر (شیر کم چرب، با چربی متوسط، پرچرب، شیرکره، شیرسویا، شیر پاستوریزه، شیرپروبیوتیک، شیر کامل، دوغاب، مخلوط شیر، سفیده تخم مرغ) و محلول‌های رهیدراسیون مثل سرم رینگر لاکتات، ماده کشت سلولی مثل محیط کشت ایگل و یا EMT، مواد پزشکی که برای نگهداری ارگان ها به کار می روند مثل viaspan ، مواد تجاری مثل GC Tooth mousses، بازسازی دندان با فاکتور رشد و یا تابش لیزر قبل از ریپلنت شدن و...نام برده شده اند. با توجه به محدودیت‌های مطالعات و یافته های ناهمگون، هنوز ماده نگهدارنده موثری برای دندانهای ایوالز شده تعیین نشده است.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |