دوره 29، شماره 180 - ( دی 1398 )
جلد 29 شماره 180 صفحات 133-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4777 مشاهده)
سابقه و هدف: استرس شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش بهرهوری در سازمانها و ایجاد عوارض جسمی و روانی در کارکنان است. این مطالعه بهمنظور بررسی رابطه بین عوامل استرسزای شغلی باکیفیت زندگی پرستاران انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مشاهدهای با طراحی مقطعی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری (394 نفر) بود که از میان آنها196 نفر (155 خانم و 41 نفر آقا) به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای استرس شغلی پرستاری و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شد. سپس یافتهها با استفاده از نرمافزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: 79 درصد از نمره کلی کیفیت زندگی پرستاران توسط عوامل استرسزای شغلی پیشبینی میشود. بین متغیرهای کیفیت زندگی و عوامل استرسزای شغلی رابطه معنادار آماری وجود دارد (001/0=P). همچنین میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در شیفت صبح (77/37) و مطلوبتر از سایر شیفتها بود (001/0< P). نتایج مطالعه نشان دادکه با افزایش استرس شغلی،کیفیت زندگی کاهش و با کاهش آن کیفیت زندگی افزایش مییابد.
استنتاج: یافتهها نشــان داد افزایش استرس شغلی پرستاران بر برخی از ابعاد کیفیت زندگی آنان تأثیـر منفی میگذارد. لذا میبایست مدیران بخش پرستاری، با برقراری ارتباط صحیح با پرستاران و حمایت آنان در جهت کاهش نیازهای فیزیکی و فشارهای روانشـناختی و نیز مشارکت کارکنان در تصمیمگیریها در جهت کاهش استرس شغلی عمل نمایند تا سبب افزایش کیفیت کاری و کیفیت زندگی پرستاران شوند.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مشاهدهای با طراحی مقطعی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری (394 نفر) بود که از میان آنها196 نفر (155 خانم و 41 نفر آقا) به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای استرس شغلی پرستاری و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شد. سپس یافتهها با استفاده از نرمافزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: 79 درصد از نمره کلی کیفیت زندگی پرستاران توسط عوامل استرسزای شغلی پیشبینی میشود. بین متغیرهای کیفیت زندگی و عوامل استرسزای شغلی رابطه معنادار آماری وجود دارد (001/0=P). همچنین میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در شیفت صبح (77/37) و مطلوبتر از سایر شیفتها بود (001/0< P). نتایج مطالعه نشان دادکه با افزایش استرس شغلی،کیفیت زندگی کاهش و با کاهش آن کیفیت زندگی افزایش مییابد.
استنتاج: یافتهها نشــان داد افزایش استرس شغلی پرستاران بر برخی از ابعاد کیفیت زندگی آنان تأثیـر منفی میگذارد. لذا میبایست مدیران بخش پرستاری، با برقراری ارتباط صحیح با پرستاران و حمایت آنان در جهت کاهش نیازهای فیزیکی و فشارهای روانشـناختی و نیز مشارکت کارکنان در تصمیمگیریها در جهت کاهش استرس شغلی عمل نمایند تا سبب افزایش کیفیت کاری و کیفیت زندگی پرستاران شوند.
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
روان پرستاری
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |