دوره 29، شماره 177 - ( مهر 1398 )                   جلد 29 شماره 177 صفحات 90-81 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (4465 مشاهده)
سابقه و هدف: خارش اورمیک از عوارض شایع در بیماران همودیالیزی بوده و درمانهای مختلفی برای کنترل آن استفاده میشود. این مطالعه با هدف مقایسه اثر سولفات روی با هیدروکسیزین در کنترل خارش بیماران همودیالیزی انجام شده است.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی متقاطع، 100 بیمار همودیالیزی با خارش اورمیک براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و براساس بلوکهای تصادفی چهارتایی به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول با سولفات روی و گروه دوم با هیدروکسی زین به مدت 3 ماه درمان شدند. پس از دو هفته دوره پاکسازی، جای دو گروه با هم تعویض شد و مجدداً همان درمان قبلی تکرار گردید. شدت خارش بیماران با مقیاس سنجش بصری (VAS)، در ابتدای مطالعه، یک، دو و سه ماه بعد از مداخله جمعآوری و به کمک آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد که شدت خارش داروی سولفات روی با هیدروکسیزین در شروع درمان یکسان بوده (1/2 ± 2/8 در مقایسه با 3/2 ± 9/7) ولی در ماه سوم درمان شدت خارش در گروه مداخله سولفات روی، 4/2±7/3 و در گروه هیدروکسی زین ، 9/2±6/5 به دست آمد که قدرت سولفات روی در کاهش خارش بهطور معنیداری بیشتر
بود (0001/0< P).
استنتاج: سولفات روی در مقایسه با هیدروکسی زین در کاهش خارش بیماران دیالیزی داروی موثری بوده و میتوان آن را به عنوان یک داروی مستقل در درمان خارش بیماران همودیالیزی استفاده نمود ولی جهت تاثیر بهتر لازم است حداقل سه ماه مصرف آن تداوم داشته باشد.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N201411252954IRCT
متن کامل [PDF 457 kb]   (944 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: نفرولوژی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.