سابقه و هدف: کلرهگزیدین (CHX) هنوز به‌عنوان استاندارد طلایی عوامل ضد پلاک در نظر گرفته می‌شود. مشکل اصلی کلرهگزیدین طعم آن و رنگ پذیری دهان ودندان است. برای رفع این مشکل زمان زیادی مورد نیاز می‌باشد.این مطالعه به منظور تعیین اثر افزودن ترکیب پلی وینیل پیرولیدون به دهان‌شویه کلرهگزیدین واثر آن بر حفظ کارآیی و کاهش رنگ پذیری دهان‌شویه کلرهگزیدین می باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت بالینی (in vivo) و آزمایشگاهی (in vitro) طرح‌ریزی شد. مطالعه بالینی به صورت تصادفی موازی دوسوکور و برروی 40بیمار با التهاب متوسط تا شدید لثه‌ای صورت گرفت. بیماران قبل از مطالعه تحت پالیش دندان‌ها قرار گرفتند. در گروه مورد ازدهان‌شویه کلرهگزیدین + پلی وینیل پیرولیدون (PVP) و درگروه شاهداز دهان‌شویه کلرهگزیدین به مدت دو هفته استفاده می‌کردند. شاخص پلاک (PI)، شاخص لثه (GI) شاخص خونریزی (BI) و شاخص رنگ پذیری (stain index) قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند. در مطالعه آزمایشگاهی از بلاک شیشه‌ای و دستگاه اسپکتروفتومتر جهت بررسی شدت رنگ‌پذیری هر دهان‌شویه استفاده شد. در نهایت داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: PI، GI، BI و شاخص رنگ‌پذیری قبل از مداخله بین دوگروه کلرهگزیدین + پلی وینیل پیرولیدون و دهان‌شویه کلرهگزیدین به تنهایی معنی‌دار نبودولی میزان آن پس از مداخله بین دو گروه دارای تفاوت معنی‌دار بود (به ترتیب P- valuw 042/0، 007/0 و 006/0 و 042/0). شدت (severity) و گسترش (extent) رنگ پذیری نهایی قسمت تنه دندان (body) و لثه بین دو گروه مطالعه معنی‌دار بود (05/0

واژه‌های کلیدی: پلی وینیل پیرولیدون، کلرهگزیدین، رنگ پذیری، دهان‌شویه، in vitro

متن کامل [PDF 163 kb]   (3247 دریافت)    

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

---

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

---