دوره 30، شماره 184 - ( اردیبهشت 1399 )
جلد 30 شماره 184 صفحات 27-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1975 مشاهده)
سابقه و هدف: افزایش روزافزون مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری‌ها، توسعه ترکیبات جدید با ویژگی‌های ضدباکتریایی را ضروری می‌نماید. در این راستا، استفاده از فناوری‌های زیستی به منظور تولید این ترکیبات استراتژی مناسبی می‌باشد. در مطالعه حاضر، تاثیر استفاده از سورفکتانت‌های میکروبی رامنولیپیدی در فرمولاسیون کرم، بر مهار رشد استافیلوکوکوس اورئوس در شرایط آزمایشگاهی و در مدل حیوانی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، اثر مهارکنندگی رامنولیپیدهای حاصل از باکتری‌های سودوموناس آئروژینوزا MR01، بر رشد استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش انتشار دیسک بررسی شد. سپس، تاثیر ترکیبات دی‌رامنولیپیدی بر زنده‌مانی و مورفولوژی باکتری‌ها با استفاده از روش شمارش واحدهای کلنی (CFUs) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مطالعه شد. در ادامه، کرم حاوی ترکیبات دی‌رامنولیپیدی تهیه و تاثیر آن بر مهار رشد باکتری‌ها در شرایط آزمایشگاهی و نیز در مدل حیوانی سنجش شد.
یافته‌ها: نتایج انتشار دیسک، بیانگر حداقل مقدار مهار کنندگی mg/disk30 برای محلول‌های آبی مونو و دی‌رامنولیپیدها و mg/disk20 و mg/disk10برای محلول‌های مونو و دی رامنولیپیدی در حلال DMSO بود. همچنین، محلول آبی دی‌رامنولیپیدها از غلظت mg/ml20 موجب عدم زنده‌مانی باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس شد. تصاویر SEM، تغییر شکل کروی باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس را در طول تیمار رامنولیپیدی نشان داد. کرم‌های حاوی دی‌رامنولیپیدها منجر به مهار رشد باکتری‌ها در شرایط آزمایشگاهی روی محیط آگاردار شد. همچنین، نتایج بیانگر مهار رشد باکتری‌ها در محل زخم رت‌های تیمار شده با کرم‌های دی‌رامنولیپیدی در روز بیستم تزریق بود.
استنتاج: ترکیبات دی‌رامنولیپیدی دارای قدرت مهار رشد باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشند. استفاده از این ترکیبات در فرمولاسیون کرم می‌تواند موجب تاثیرات ضد باکتریایی در کرم شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، اثر مهارکنندگی رامنولیپیدهای حاصل از باکتری‌های سودوموناس آئروژینوزا MR01، بر رشد استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش انتشار دیسک بررسی شد. سپس، تاثیر ترکیبات دی‌رامنولیپیدی بر زنده‌مانی و مورفولوژی باکتری‌ها با استفاده از روش شمارش واحدهای کلنی (CFUs) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مطالعه شد. در ادامه، کرم حاوی ترکیبات دی‌رامنولیپیدی تهیه و تاثیر آن بر مهار رشد باکتری‌ها در شرایط آزمایشگاهی و نیز در مدل حیوانی سنجش شد.
یافته‌ها: نتایج انتشار دیسک، بیانگر حداقل مقدار مهار کنندگی mg/disk30 برای محلول‌های آبی مونو و دی‌رامنولیپیدها و mg/disk20 و mg/disk10برای محلول‌های مونو و دی رامنولیپیدی در حلال DMSO بود. همچنین، محلول آبی دی‌رامنولیپیدها از غلظت mg/ml20 موجب عدم زنده‌مانی باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس شد. تصاویر SEM، تغییر شکل کروی باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس را در طول تیمار رامنولیپیدی نشان داد. کرم‌های حاوی دی‌رامنولیپیدها منجر به مهار رشد باکتری‌ها در شرایط آزمایشگاهی روی محیط آگاردار شد. همچنین، نتایج بیانگر مهار رشد باکتری‌ها در محل زخم رت‌های تیمار شده با کرم‌های دی‌رامنولیپیدی در روز بیستم تزریق بود.
استنتاج: ترکیبات دی‌رامنولیپیدی دارای قدرت مهار رشد باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشند. استفاده از این ترکیبات در فرمولاسیون کرم می‌تواند موجب تاثیرات ضد باکتریایی در کرم شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ميکروبيولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |