دوره 22، شماره 91 - ( مرداد 1391 )                   جلد 22 شماره 91 صفحات 78-70 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farzanegi P, Mohammdi Rish Sefid N, Habibian M, Jafari H. The Effects of Omega-3 on Oxidative Stress in Elite Karate Athletes. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22 (91) :70-78
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1385-fa.html
فرزانگی پروین، محمدی ریش سفید نسیم، حبیبیان معصومه، جعفری هدایت. بررسی اثر امگا-3 بر استرس اکسیداتیو در مردان کاراته کار حرفه ای. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (91) :70-78

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1385-fa.html

بررسی اثر امگا-3 بر استرس اکسیداتیو در مردان کاراته کار حرفه ای
پروین فرزانگی ، نسیم محمدی ریش سفید ، معصومه حبیبیان ، هدایت جعفری
چکیده:   (12100 مشاهده)
سابقه و هدف: ورزش‌های شدید و طولانی مدت، گونه‌های واکنش‌پذیری از اکسیژن تولید می‌کنند که آسیب سلولی را به دنبال دارد. به‌نظر می‌رسد، استفاده از مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی، از فشار اکسایشی ناشی از این‌گونه تمرینات را می‌کاهد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر امگا- 3 برمیزان استرس اکسیداتیو کاراته کارهای حرفه‌ای بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر، 16 کاراته کار مرد نخبه به طور تصادفی به دو گروه تجربی (مکمل) و کنترل (دارونما) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها روزانه به میزان 1200 میلی گرم امگا- 3 و دارونما به مدت 4 هفته مصرف کردند. هر دو گروه در برنامه تمرینات فزاینده کاراته (3 روز در هفته به مدت یک ماه) شرکت کردند. نمونه‌گیری از خون قبل و پس از دوره تمرین جهت ارزیابی شاخص استرس اکسایشی (مالون‌دی‌آلدئید) و شاخص ضداکسایشی (سوپراکسیددیسموتاز) و پروفایل لیپیدی (کلسترول و تری‌گلیسرید) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های بین‌ دو گروه از آزمون t استفاده شد. یافته‌ها: سطوح استراحتی مالون‌دی‌آلدئید پس از مصرف امگا-3 کاهش معنی‌دار (38/2=t، 045/0= p) داشت ولی تغییری در گروه- پلاسبو مشاهده نشد (708/0 t= ، 506/0(p= . تفاوت بین دو گروه نیز معنی‌دار نبود (2t= ). میزان سوپراکسی‌دیسموتاز درگروه تجربی و دارونما افزایش غیر معنی‌دار نشان داد (به ترتیب 272/0 =t، 792/0 =p، 39/1 =t، 186/0 =p). اما تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود (39/1t= ). غلظت کلسترول در گروه تجربی کاهش معنی‌داری نشان داد (97/2 =t، 018/0 =p) در حالی که در گروه دارونما کاهش، معنی‌دار نبود (694/0= t). بنابراین تفاوت در دو گروه معنی‌دار نبود (44/1t= ). غلظت تری‌گلیسرید در گروه تجربی و دارونما کاهش معنی‌داری نشان نداد (به ترتیب 835/0 =t، 428/0 =p ، 38/1 =t، 217/0 =p) و تفاوت بین دو گروه نیز معنی‌دار نبود (04/1t= ). استنتاج: مصرف امگا- 3 باعث افزایش سطوح سرمی بیومارکر ضداکسایشی و کاهش سطوح استراحتی بیومارکر اکسایشی و پروفایل لیپیدی در افراد تمرین کرده می‌شود، اما برای تعدیل استرس اکسیداتیو ناشی از ورزش، کافی نبود. جهت دست‌یابی به نتایج دقیق‌تر اثر ورزش به همراه مصرف امگا-3 بر عوامل ‌اکسیدانی/ آنتی اکسیدانی افراد تمرین‌کرده نیاز به تحقیقات وسیع‌تری می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: استرس اکسیداتیو، ‌ امگا- 3، تمرین با شدت فزاینده، کاراته کار حرفه‌ای
متن کامل [PDF 371 kb]   (3261 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: تغذيه
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb