دوره 30، شماره 188 - ( شهریور 1399 )
جلد 30 شماره 188 صفحات 99-89 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3853 مشاهده)
سابقه و هدف: شیوع مقاومت‌های آنتی بیوتیکی آسینتوباکتر بومانی در سراسر جهان در حال افزایش است و مشکلات بالینی قابل توجهی را ایجاد می‌کند. این مطالعه به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌های آسینتوباکتر بومانی جدا شده از بخش‌های مختلف بیمارستان‌های شهر ساری انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 100 ایزوله بالینی آسینتو باکتربومانی در بیمارستان‌های شهر ساری در سال 1397 انجام شده است. ایزوله‌های بالینی توسط آزمون‌های بیوشیمیایی مورد تعیین هویت قرار گرفتند، در حالیکه شناسایی ژن blaOXA-51 بـرای تأییـد نهایی ایزوله‌ها به روش PCR انجام شد. در نهایت الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک آگار دیفیوژن بررسی شد و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و آزمون Chi-square آنالیز شدند.
یافته‌ها: در بین 100 جدایه بالینی آسینتوباکتر بومانی، کم‌ترین میزان مقاومت (75 درصد) نسبت به ایمی پنم و بیش‌ترین میزان مقاومت (100 درصد) نسبت به سیپروفلوکساسین مشاهده شد. میزان مقاومت نسبت به مروپنم، دوری پنم، لووفلوکساسین، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سفپیم، پیپراسیلین، پیپراسیلین/تازوباکتام و تریمتوپریم/سولفامتوکسازول، بترتیب 97، 96، 93، 93، 76، 92، 86، 78 و 92 درصد بود. در این مطالعه، بیش‌ترین و کم‌ترین موارد ایزوله‌های MDR و XDR، به ترتیب مربوط به نمونه‌های ادرار و خون بود، در حالیکه بیش‌ترین و کم‌ترین موارد MDR و XDR به لحاظ بخش بستری، به ترتیب مربوط به بخش ICU و جراحی بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای ایزوله‌های مقاوم به چند دارو، ضرورت انجام آنتی‌بیوگرام قبل از تجویز آنتی‌بیوتیک و مصرف درست آنتی‌بیوتیک‌ها در مورد عفونت‌های ناشی از آسینتوباکتر بومانی باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 100 ایزوله بالینی آسینتو باکتربومانی در بیمارستان‌های شهر ساری در سال 1397 انجام شده است. ایزوله‌های بالینی توسط آزمون‌های بیوشیمیایی مورد تعیین هویت قرار گرفتند، در حالیکه شناسایی ژن blaOXA-51 بـرای تأییـد نهایی ایزوله‌ها به روش PCR انجام شد. در نهایت الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک آگار دیفیوژن بررسی شد و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و آزمون Chi-square آنالیز شدند.
یافته‌ها: در بین 100 جدایه بالینی آسینتوباکتر بومانی، کم‌ترین میزان مقاومت (75 درصد) نسبت به ایمی پنم و بیش‌ترین میزان مقاومت (100 درصد) نسبت به سیپروفلوکساسین مشاهده شد. میزان مقاومت نسبت به مروپنم، دوری پنم، لووفلوکساسین، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سفپیم، پیپراسیلین، پیپراسیلین/تازوباکتام و تریمتوپریم/سولفامتوکسازول، بترتیب 97، 96، 93، 93، 76، 92، 86، 78 و 92 درصد بود. در این مطالعه، بیش‌ترین و کم‌ترین موارد ایزوله‌های MDR و XDR، به ترتیب مربوط به نمونه‌های ادرار و خون بود، در حالیکه بیش‌ترین و کم‌ترین موارد MDR و XDR به لحاظ بخش بستری، به ترتیب مربوط به بخش ICU و جراحی بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای ایزوله‌های مقاوم به چند دارو، ضرورت انجام آنتی‌بیوگرام قبل از تجویز آنتی‌بیوتیک و مصرف درست آنتی‌بیوتیک‌ها در مورد عفونت‌های ناشی از آسینتوباکتر بومانی باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ميکروبيولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |