سابقه و هدف: یکی از تکنیک‌های جدید در نگهداری طولانی مدت سلول‌های بنیادی به منظور استفاده از آن‌ها در سلول درمانی، استفاده از داربست‌های مختلف برای افزایش بازده کرایوپرزرویشن سلولی است. از مشکلات عمده کرایوپرزرویش، کاهش تعداد سلول‌های زنده و ایجاد تمایزهای ناخواسته در سلول‌ها می‌باشد که به منظور بررسی روش‌های احتمالی کاهش این مشکلات، این مطالعه طراحی شد و در آن سلول‌های اپی‌تلیال آمنیون انسانی با استفاده از داربست پرده آمنیون که داربست طبیعی این سلول‌ها است کرایوپرزرو شدند. مواد و روش‌ها: پس از تهیه بافت و جداسازی سلول‌های اپی‌تلیال آمنیون انسانی، این سلول‌ها در دو گروه بدون داربست و با داربست در 24 حالت مختلف در دمای C° 196- در نیتروژن مایع به مدت 12 ماه نگهداری شدند و پس از آن درصد سلول‌های زنده و میزان پرتوانی (pluripotency) سلول ها قبل و بعد از کرایوپرزرویشن بررسی شد. نتایج حاصل با روش آماری ANOVA (Tukey Post-Test) مقایسه گردید. یافته‌ها: تعداد سلول‌های زنده و درصد بیان Oct-4 در گروه با داربست نسبت به گروه بدون داربست بیشتر بود. تعداد سلول‌های زنده و میزان پرتوانی در سلول‌هایی که به همراه داربست کرایوپرزرو شده بودند با سلول‌های تازه جداشده تفاوت معنی‌داری نداشت. همچنین حضور گلیسرول در محیط میزان بازده کرایوپرزرویشن را کاهش داد. استنتاج: این مطالعه نشان داد که استفاده از پرده آمنیون به عنوان یک داربست در کرایوپرزرویشن سلول‌های اپی‌تلیال آمنیون انسانی می‌تواند تعداد سلول‌های زنده پس از کرایوپرزرویشن را افزایش داده و از ایجاد تمایزهای ناخواسته طی نگهداری طولانی مدت جلوگیری نماید.

واژه‌های کلیدی: کرایوپرزرویشن، سلول‌های اپی‌تلیال آمنیون انسانی، داربست، پرده آمنیون، پرتوانی

متن کامل [PDF 450 kb]   (3485 دریافت)