دوره 29، شماره 182 - ( اسفند 1398 )
جلد 29 شماره 182 صفحات 105-99 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3446 مشاهده)
سابقه و هدف: مشتقات والپروات، مهارگر هیستون داستیلازها هستند. هیستون داستیلازها در فرایند اپی ژنتیک مهم میباشند. برخی تغییرات اپی ژنتیک به ارث میرسند. در این مطالعه، اثرات بین نسلی مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری، در فرزندان بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 12 رت ماده تصادفی در دو گروه مادران کنترل و والپروات قرار گرفتند. مدت 30 روز، روزانه مادران کنترل، سالین و مادران والپروات، سدیم والپروات (mg/kg 300) را داخل صفاقی دریافت کردند. پس از جفتگیری، بارداری و شیردهی از فرزندان نر و ماده هر مادر، 2 حیوان تصادفی انتخاب و گروه های زیر ایجاد شد:(1) فرزندان نر مادران کنترل، (2) فرزندان ماده مادران کنترل، (3) فرزندان نر مادران والپروات و (4) فرزندان ماده مادران والپروات. این گروهها برای آزمایشهای بعدی استفاده شدند. حافظه اجتنابی با شاتل باکس اندازهگیری شد. هیپوکمپ فرزندان استخراج و بیان ژنهای MECP2, HDAC2, BDNF با روش qRT-PCR بررسی شد.
یافتهها: تغییر معنیداری در حافظه اجتنابی فرزندان نر و ماده مادران والپروات نسبت به فرزندان نر و ماده کنترل مشاهده نشد (05/0P>). بیان ژنهای MECP2, HDAC2, BDNF در فرزندان نر مادران کنترل و والپروات با هم تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0P>)، در حالی که بیان این ژنها در فرزندان ماده والپروات، کاهش معنیداری در مقایسه با فرزندان ماده کنترل داشت (05/0P<).
استنتاج: مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری تاثیری در یادگیری اجتنابی فرزندان نداشت. هر چند به نظر میرسد میتواند به صورت وابسته به جنس بیان ژنهای تنظیمی را در هیپوکمپ متاثر بسازد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 12 رت ماده تصادفی در دو گروه مادران کنترل و والپروات قرار گرفتند. مدت 30 روز، روزانه مادران کنترل، سالین و مادران والپروات، سدیم والپروات (mg/kg 300) را داخل صفاقی دریافت کردند. پس از جفتگیری، بارداری و شیردهی از فرزندان نر و ماده هر مادر، 2 حیوان تصادفی انتخاب و گروه های زیر ایجاد شد:(1) فرزندان نر مادران کنترل، (2) فرزندان ماده مادران کنترل، (3) فرزندان نر مادران والپروات و (4) فرزندان ماده مادران والپروات. این گروهها برای آزمایشهای بعدی استفاده شدند. حافظه اجتنابی با شاتل باکس اندازهگیری شد. هیپوکمپ فرزندان استخراج و بیان ژنهای MECP2, HDAC2, BDNF با روش qRT-PCR بررسی شد.
یافتهها: تغییر معنیداری در حافظه اجتنابی فرزندان نر و ماده مادران والپروات نسبت به فرزندان نر و ماده کنترل مشاهده نشد (05/0P>). بیان ژنهای MECP2, HDAC2, BDNF در فرزندان نر مادران کنترل و والپروات با هم تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0P>)، در حالی که بیان این ژنها در فرزندان ماده والپروات، کاهش معنیداری در مقایسه با فرزندان ماده کنترل داشت (05/0P<).
استنتاج: مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری تاثیری در یادگیری اجتنابی فرزندان نداشت. هر چند به نظر میرسد میتواند به صورت وابسته به جنس بیان ژنهای تنظیمی را در هیپوکمپ متاثر بسازد.
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |