دوره 30، شماره 185 - ( خرداد 1399 )
جلد 30 شماره 185 صفحات 130-125 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1652 مشاهده)
سابقه و هدف: سندرم تونل ﻛﺎرﭘﺎل شایع‌ترین نوروپاتی ناشی از به دام افتادن عصب است، که در نتیجه همفشردگی عصب مدین در ناحیه مچ دست ایجاد میشود. این مطالعه با هدف مقایسه دو تکنیک Minimal Incision (برش محدود) و تکنیک Double Incision (برش دوگانه) در معالجه بیماران مبتلا به سندرم تونل ﻛﺎرﭘﺎل انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، با کد IRCT20160508027797N5، بر روی 50 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپ که به بیمارستان‌های شهید بهشتی و آیت‌الله روحانی بابل مراجعه، و کاندید عمل جراحی بودند، انجام شد. با استفاده از جدول اعداد تصادفی، بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه 25 نفری Minimal Incision و
Double Incision تقسیم شدند. پرسشنامه ﺳﻨﺪرم ﺗﻮﻧﻞ ﻛﺎرﭘﺎل ﺑﻮﺳﺘﻮن (BCTQ) و مقیاس آنالوگ بصری (VAS) برای سنجش درد، قبل از عمل جراحی و 3 ماه بعد از آن توسط بیماران تکمیل شد.
یافته‌ها: در این مطالعه، 40 نفر از بیماران (80 درصد) زن و 10 نفر (20 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران برابر با 22/8±78/51 سال بود و میانگین نمره پارستزی، کرختی، درد، ضعف، علائم شبانه و وضعیت عملکرد (مربوط به پرسشنامه BCTQ) و همچنین میانگین نمره درد VAS بعد از مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی‌داری داشت (001/0>P). میانگین نمره پارامترها بین دو گروه، چه قبل از مداخله و چه بعد از آن، تفاوت معنی‌داری نداشت.
استنتاج: نتایج درمان با دو روش Minimal Incision و Double Incision تفاوتی با هم نداشت. البته به دلیل برش کوچک‌تر در تکنیک Minimal Incision، پیشنهاد میشود که تکنیک Minimal Incision به عنوان روش درمانی برگزیده مورد استفاده قرار گیرد.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20160508027797IRCT
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، با کد IRCT20160508027797N5، بر روی 50 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپ که به بیمارستان‌های شهید بهشتی و آیت‌الله روحانی بابل مراجعه، و کاندید عمل جراحی بودند، انجام شد. با استفاده از جدول اعداد تصادفی، بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه 25 نفری Minimal Incision و
Double Incision تقسیم شدند. پرسشنامه ﺳﻨﺪرم ﺗﻮﻧﻞ ﻛﺎرﭘﺎل ﺑﻮﺳﺘﻮن (BCTQ) و مقیاس آنالوگ بصری (VAS) برای سنجش درد، قبل از عمل جراحی و 3 ماه بعد از آن توسط بیماران تکمیل شد.
یافته‌ها: در این مطالعه، 40 نفر از بیماران (80 درصد) زن و 10 نفر (20 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران برابر با 22/8±78/51 سال بود و میانگین نمره پارستزی، کرختی، درد، ضعف، علائم شبانه و وضعیت عملکرد (مربوط به پرسشنامه BCTQ) و همچنین میانگین نمره درد VAS بعد از مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی‌داری داشت (001/0>P). میانگین نمره پارامترها بین دو گروه، چه قبل از مداخله و چه بعد از آن، تفاوت معنی‌داری نداشت.
استنتاج: نتایج درمان با دو روش Minimal Incision و Double Incision تفاوتی با هم نداشت. البته به دلیل برش کوچک‌تر در تکنیک Minimal Incision، پیشنهاد میشود که تکنیک Minimal Incision به عنوان روش درمانی برگزیده مورد استفاده قرار گیرد.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20160508027797IRCT
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
ارتوپدی،تروماتولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |