دوره 30، شماره 189 - ( مهر 1399 )
جلد 30 شماره 189 صفحات 125-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2261 مشاهده)
سابقه و هدف: ویروس کرونا شیوع غافلگیرانه و گسترده‌ای داشته و پیامدهای زیانبار آن در ابعاد مختلف زندگی مشهود است. این مطالعه باهدف شناسایی موانع خودمراقبتی برای پیشگیری از شیوع کووید 19 از دیدگاه متخصصین سلامت و مردم انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش به‌صورت ترکیبی از مطالعه کیفی ومطالعه کمی از نوع مقطعی طراحی شد. در بخش کیفی این مطالعه، بحث گروهی متمرکز با اعضای هیات علمی و مدیران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و مصاحبه غیرحضوری با مردم اجرا شد. سپس بر مبنای داده‌های استخراج‌شده از این مرحله، پرسشنامه 40 سوالی با روایی و پایایی تایید شده (آلفای کرونباخ 90/0) طراحی شد. 1056 نفر از مردم ایران طی 4 روز در شبکه‌های اجتماعی نظرسنجی شدند. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 21 توصیف و تحلیل شدند.
یافته‌ها: طبق نتایج مرحله کیفی، موانع خودمراقبتی شامل 6 طبقه اصلی موانع اجتماعی، موانع روانشناختی، موانع مذهبی، موانع سیاستی و مرتبط با حاکمیت، موانع مرتبط با نظام سلامت و موانع اطلاعاتی بودند. براساس نتایج نظرسنجی عوامل سیاستی مدیریتی (میانگین نمره=87/78) و سپس عوامل روانشناختی (باور، رفتار، شخصیت) (میانگین نمره=01/70)، مهم‌ترین موانع خودمراقبتی از دیدگاه مردم بود. میانگین نمره خودمراقبتی (نمره‌ای که افراد از 1 تا 10 به خودشان دادند) 50/8 بود. میانگین نمره خودمراقبتی در زنان (0001/0P<) و در افراد با سطح تحصیلات بالاتر (007/0P=) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر بود. بین میانگین نمره خودمراقبتی افراد به تفکیک وضعیت تاهل (61/0P=) و نوع شغل (052/0P=) تفاوت معنی‌دار نبود.
استنتاج: مدیران حوزه سلامت و سیاستگذاران می‌توانند با برنامه‌ریزی در خصوص موانع شناسایی‌شده در این مطالعه، مردم را برای خودمراقبتی بیش‌تر و مؤثرتر هدایت و همراهی کنند.
مواد و روش‌ها: این پژوهش به‌صورت ترکیبی از مطالعه کیفی ومطالعه کمی از نوع مقطعی طراحی شد. در بخش کیفی این مطالعه، بحث گروهی متمرکز با اعضای هیات علمی و مدیران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و مصاحبه غیرحضوری با مردم اجرا شد. سپس بر مبنای داده‌های استخراج‌شده از این مرحله، پرسشنامه 40 سوالی با روایی و پایایی تایید شده (آلفای کرونباخ 90/0) طراحی شد. 1056 نفر از مردم ایران طی 4 روز در شبکه‌های اجتماعی نظرسنجی شدند. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 21 توصیف و تحلیل شدند.
یافته‌ها: طبق نتایج مرحله کیفی، موانع خودمراقبتی شامل 6 طبقه اصلی موانع اجتماعی، موانع روانشناختی، موانع مذهبی، موانع سیاستی و مرتبط با حاکمیت، موانع مرتبط با نظام سلامت و موانع اطلاعاتی بودند. براساس نتایج نظرسنجی عوامل سیاستی مدیریتی (میانگین نمره=87/78) و سپس عوامل روانشناختی (باور، رفتار، شخصیت) (میانگین نمره=01/70)، مهم‌ترین موانع خودمراقبتی از دیدگاه مردم بود. میانگین نمره خودمراقبتی (نمره‌ای که افراد از 1 تا 10 به خودشان دادند) 50/8 بود. میانگین نمره خودمراقبتی در زنان (0001/0P<) و در افراد با سطح تحصیلات بالاتر (007/0P=) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر بود. بین میانگین نمره خودمراقبتی افراد به تفکیک وضعیت تاهل (61/0P=) و نوع شغل (052/0P=) تفاوت معنی‌دار نبود.
استنتاج: مدیران حوزه سلامت و سیاستگذاران می‌توانند با برنامه‌ریزی در خصوص موانع شناسایی‌شده در این مطالعه، مردم را برای خودمراقبتی بیش‌تر و مؤثرتر هدایت و همراهی کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پزشک عمومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |