دوره 30، شماره 192 - ( دی 1399 )
جلد 30 شماره 192 صفحات 96-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3043 مشاهده)
سابقه و هدف: فرسودگی شغلی بهعنوان عاملی اساسی باعث تغییر مکرر شغل و محل کار، کاهش کارایی، از دست رفتن نیروی انسانی، تغییرات رفتاری و ایجاد مشکلات جسمانی و روانی در سازمانهاست. هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با فرسودگی شغلی در کارکنان حوزه سلامت بوده است.
مواد و روشها: مطالعه حاضر برگرفته از مرحله اول کوهورت سلامت کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است که روی 1274 نفر انجام گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامههای استاندارد کیفیت زندگی 26 سؤالی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (1985) بوده است. دادهها با استفاده از نرمافزار STATA، آزمون شاپیرو ویلک، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بین کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی کارکنان حوزه سلامت رابطه معکوس و معنیداری (001/0= P و 234/0- = r) وجود داشت. از میان ابعاد کیفیت زندگی فقط t متناظر با بتای سلامت جسمانی با ضریب 260/0- در سطح خطای کمتر از 5 درصد معنیدار بود (026/0= P). کیفیت زندگی با خستگی عاطفی و مسخ شخصیت رابطه معکوس و معنیداری (001/0= P، 117/0- = r و 004/0= P، 080/0- = r) و با عملکرد فردی کارکنان حوزه سلامت رابطه مستقیم و معنیداری (001/0= P و 116/0= r) داشت.
استنتاج: با توجه به رابطه معنیدار و معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، میتوان با انجام مداخلات مؤثر و شناسایی عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت زندگی کاری بهخصوص در بعد سلامت جسمانی از فرسودگی شغلی و در نهایت کاهش بهرهوری آنان، توسط مدیران و متولیان این حوزه جلوگیری کرد.
مواد و روشها: مطالعه حاضر برگرفته از مرحله اول کوهورت سلامت کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است که روی 1274 نفر انجام گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامههای استاندارد کیفیت زندگی 26 سؤالی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (1985) بوده است. دادهها با استفاده از نرمافزار STATA، آزمون شاپیرو ویلک، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بین کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی کارکنان حوزه سلامت رابطه معکوس و معنیداری (001/0= P و 234/0- = r) وجود داشت. از میان ابعاد کیفیت زندگی فقط t متناظر با بتای سلامت جسمانی با ضریب 260/0- در سطح خطای کمتر از 5 درصد معنیدار بود (026/0= P). کیفیت زندگی با خستگی عاطفی و مسخ شخصیت رابطه معکوس و معنیداری (001/0= P، 117/0- = r و 004/0= P، 080/0- = r) و با عملکرد فردی کارکنان حوزه سلامت رابطه مستقیم و معنیداری (001/0= P و 116/0= r) داشت.
استنتاج: با توجه به رابطه معنیدار و معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، میتوان با انجام مداخلات مؤثر و شناسایی عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت زندگی کاری بهخصوص در بعد سلامت جسمانی از فرسودگی شغلی و در نهایت کاهش بهرهوری آنان، توسط مدیران و متولیان این حوزه جلوگیری کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |