دوره 30، شماره 190 - ( آبان 1399 )                   جلد 30 شماره 190 صفحات 108-97 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (1749 مشاهده)
 سابقه و هدف: عامل نقص در کارکردهای شخصیت (ملاک A) به عنوان یکی از دو ملاک ضروری تشخیصگذاری اختلالات شخصیت در DSM-5، شامل مولفههای خود (هویت و خود جهتدهی) و بینفردی (همدلی و صمیمیت) میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کارکردهای شخصیت در مشکلات بینفردی و هیجانی، انجام شده است.
مواد و روشها: پژوهش مقطعی تحلیلی حاضر در سال 1398 روی 245 نفر از زنان و مردان واجد شرایط ورود به مطالعه، که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، در تهران انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامههای اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه مقیاس سطوح کارکردی شخصیت (LPFS-BF 2.0)، مشکلات بینفردی (IIP-32) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) گردآوری و با استفاده از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی سلسله مراتبی تحلیل شدند.
یافتهها: بر اساس نتایج، همبستگی مثبت و معنیداری در رابطه بین تمامی کارکردهای شخصیت با مشکلات بینفردی و هیجانی به دست آمد (01/0 P<). همچنین بر اساس نتایج حاصله از رگرسیون سلسله مراتبی، کارکردهای بینفردی شخصیت (01/0 P<) و زیرمقیاس همدلی با توان بیش تری قادر به پیشبینی مشکلات بینفردی بودند (01/0 P<). همچنین تنها رابطه میان کارکردهای بینفردی شخصیت با مشکلات هیجانی مثبت و معنیدار بود (01/0 P<) که کارکرد صمیمیت نسبت به همدلی، سهم پیشبینیکنندگی قویتری داشت (01/0 P<).
استنتاج: با توجه به نتایج پژوهش به نظر میرسد تلاش در جهت اصلاح و تغییر مهارتهای ارتباطی و همدلی، در حیطه کارکرد بین فردی شخصیتی همدلی و صمیمیت از طریق تهیه و تدارک برنامههای آموزشی و مداخلهای، کمک بسیار مؤثری برای فائق آمدن بر مشکلات بینفردی و هیجانی است.
متن کامل [PDF 933 kb]   (779 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.