دوره 16، شماره 55 - ( آذر 1385 )                   جلد 16 شماره 55 صفحات 130-125 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (16416 مشاهده)
سابقه و هدف: دیابت بیماری شایعی است که با ایجاد عوارض چشمی منجر به کاهش بینایی و کوری می گردد و رتینوپاتی دیابتی یکی از عوامل اصلی نابینایی در جهان و شایع ترین علت موارد جدید کوری میان افراد20 تا 74 ساله در کشورهای غربی محسوب می شود. شناخت میزان درگیری افراد دیابتی به عوارض چشمی از اولویت های بهداشتی جامعه است و هدف از این مطالعه تعیین شیوع رتینوپاتی و عوامل خطر مربوط به آن در نزد بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان امام شهرستان ساری می باشد.
مواد و روش ها : 540 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت بیمارستان امام خمینی وارد این مطالعه شدند. از بیماران فوق، شرح حال گرفته شد و معاینه فیزیکی با کنترل فشار خون، قد و وزن و تعیین شاخص توده بدنی انجام شد. آزمون های آزمایشگاهی HbA1C همراه با اوره و کراتینین سرم و دفع ادراری پروتئین و بررسی چربی سرم انجام گرفت. همه بیماران فوق تحت بررسی چشمی استاندارد شامل آزمون تیزبینی، فشار داخل چشم و معاینه با دستگاه اسلیت لامپ قرار گرفتند. پس از اتساع مردمک، توسط همکاران چشم پزشک، معاینه ته چشم صورت گرفت و براساس طبقه بندی ETDRS درجه بندی شد. در این مطالعه، آزمون های آماری Student-t-test، آزمون Chi-square و آزمون غیرپارامتری Mann-Withney با (P<0.05) انجام گرفت و آزمون های رگرسیون جهت وابستگی متغیرها انجام شد.
یافته ها : 540 بیمار دیابتی شامل 150 مرد (27.8 درصد) و 390 زن (72.2 درصد) وارد مطالعه شدند که 12 نفر (2.22 درصد) دیابت نوع یک و 528 نفر (97.7 درصد) دیابت نوع دو داشتند. 185 نفر (34.3 درصد) دارای رتینوپاتی دیابتی بودند. 5 نفر (71.4 درصد) از افراد دارای نوع یک دیابت و 180 نفر (34.09 درصد) از افراد دارای نوع دو دیابت، دارای رتینوپاتی دیابتی بودند. شیوع رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو 172 نفر (31.9 درصد) بوده است.
استنتاج: شیوع کلی رتینوپاتی دیابتی 34.3 درصد بوده است وتفاوت آماری معنی داری را در میزان عوامل خطرسازی نظیر شاخص توده بدنی، مدت ابتلا به دیابت، نحوه کنترل دیابت، وضعیت کنترل قند، سطح HbA1C ، اوره و کراتینین سرم و پروتئینوری و فشارخون سیستمیک و وضعیت چربی سرم نشان داده است.
متن کامل [PDF 229 kb]   (4075 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.