دوره 31، شماره 200 - ( شهریور 1400 )
جلد 31 شماره 200 صفحات 80-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1007 مشاهده)
سابقه و هدف: سرطان از گروه بیماری‌هایی با مرگ و میر بالا است و ارزیابی و درک در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، به حیث عوامل اساسی و عمده در نظارت بر اشخاص مبتلا به این اختلال خطرناک، بسیار مهم شناخته شده است. این مطالعه با هدف، سنجش و اندازه‌گیری کیفیت زندگی مربوط به سلامتی بیماران در مرحله پیشرفته سرطان، و همچنین آشکار نمودن عناصری که محدودیت‌های جدی تر عملکرد در بیماران سرطانی ظاهر می‌شود، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، چهل نفر از بیماران (29 نفر زن و 11 نفر مرد، سن متوسط 55/8) با مرحله پیشرفته سرطان ارگان‌های متعدد که برای پرتو درمانی فرستاده شده بودند، توسط پرسش نامه مختصر شامل 36 بند تنظیم شده با زبان روسی مورد نظر سنجی قرار گرفتند. پرسش‌نامه شامل 36 سوال دارای چندین گزینه پاسخ‌ها بوده که به هشت خرده مقیاس تقسیم شده است.
یافته‌ها: بر اساس نظرسنجی در این مطالعه، کیفیت زندگی مربوط به سلامتی بیماران در همه هشت جنبه کاهش یافته بود، هر چند که نمره‌های دریافت شده از مقدار میانگینی که برای جمعیت عمومی تعیین شد، بالاتر بوده است. مهم‌ترین اختلالات مربوط به عملکرد اجتماعی 14/14 ± 56/88، قابلیت و توانایی انسان برای ایفای نقش زندگی با توجه به تأثیر سرطان بر سلامتی عاطفی 30/88 ± 54/17 بوده است.
استنتاج: مطالعه حاضر علاوه بر درمان ضد تومور، تأییدکننده اهمیت خدمات روانی، انکولوژی و کمک و پشتیبانی اجتماعی به بیماران بهبود یافته از سرطان می‌باشد. در این میان ارزیابی کیفیت زندگی می‌تواند برای پزشکان از لحاظ انتخاب استراتژی درمان و معالجه و توانبخشی مفید و سودمند باشد. نتایج این مطالعه می‌تواند برای سلامت اجتماعی و مطالعات دیگر از اهمیت زیادی برخوردار باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، چهل نفر از بیماران (29 نفر زن و 11 نفر مرد، سن متوسط 55/8) با مرحله پیشرفته سرطان ارگان‌های متعدد که برای پرتو درمانی فرستاده شده بودند، توسط پرسش نامه مختصر شامل 36 بند تنظیم شده با زبان روسی مورد نظر سنجی قرار گرفتند. پرسش‌نامه شامل 36 سوال دارای چندین گزینه پاسخ‌ها بوده که به هشت خرده مقیاس تقسیم شده است.
یافته‌ها: بر اساس نظرسنجی در این مطالعه، کیفیت زندگی مربوط به سلامتی بیماران در همه هشت جنبه کاهش یافته بود، هر چند که نمره‌های دریافت شده از مقدار میانگینی که برای جمعیت عمومی تعیین شد، بالاتر بوده است. مهم‌ترین اختلالات مربوط به عملکرد اجتماعی 14/14 ± 56/88، قابلیت و توانایی انسان برای ایفای نقش زندگی با توجه به تأثیر سرطان بر سلامتی عاطفی 30/88 ± 54/17 بوده است.
استنتاج: مطالعه حاضر علاوه بر درمان ضد تومور، تأییدکننده اهمیت خدمات روانی، انکولوژی و کمک و پشتیبانی اجتماعی به بیماران بهبود یافته از سرطان می‌باشد. در این میان ارزیابی کیفیت زندگی می‌تواند برای پزشکان از لحاظ انتخاب استراتژی درمان و معالجه و توانبخشی مفید و سودمند باشد. نتایج این مطالعه می‌تواند برای سلامت اجتماعی و مطالعات دیگر از اهمیت زیادی برخوردار باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پزشکي فيزيکي و توانبخشي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |