دوره 32، شماره 209 - ( خرداد 1401 )
جلد 32 شماره 209 صفحات 174-163 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محبوبه ابراهیمی 
، حافظ تیرگر فاخری ، ترنگ تقوایی ، ایرج ملکی ، وحید حسینی ، آرش کاظمی ویسری ، زهره باری ، هاجر شکری افرا ، سپهر تیرگر فاخری
، حافظ تیرگر فاخری ، ترنگ تقوایی ، ایرج ملکی ، وحید حسینی ، آرش کاظمی ویسری ، زهره باری ، هاجر شکری افرا ، سپهر تیرگر فاخری
چکیده: (1063 مشاهده)
سابقه و هدف: هپاتیت اتوایمیون یک بیماری التهابی مزمن کبدی با علت ناشناخته با ارجحیت وقوع در زنان می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی تظاهرات بالینی، آزمایشگاهی و هیستوپاتولوژیک، یافته‌های الاستوگرافی و پیامد درمان در بیماران هپاتیت اتوایمیون و بررسی عوامل مختلف در پاسخ به درمان در شهرستان ساری بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در آن اطلاعات دموگرافیک، بالینی، هیستوپاتولوژی، آزمایشگاهی و الاستوگرافی 136 بیمار هپاتیت خودایمن مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و کلینیک‌های تخصصی گوارش ساری طی سال‌های 1398 تا 1400 در یک پرسش‌نامه از پیش طراحی شده ثبت شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در بررسی ارتباط عوامل دموگرافیک، ازمایشگاهی، هیستوپاتولوژیک، الاستوگرافیک و بالینی با پاسخ به درمان تنها PT و PLT ارتباط معنی‌داری با پاسخ به درمان داشت (0/05< p)، بدین‌صورت که سطح پلاکت پایین و PT بالا با پاسخ به درمان کم‌تری همراهی داشت و PT بالا با احتمال بیشتر عود همراهی داشت. همچنین بین سیروز و غیر سیروز بودن در زمان تشخیص بیماری ارتباط معنی‌داری با پاسخ به درمان وجود داشت (0/05< p). به‌طوری که افراد مبتلا به سیروز پاسخ به درمان کم‌تری را تجربه کردند. هیچ‌کدام از عوامل ذکر شده با سیروز جدید ارتباطی نداشتند. در بررسی ارتباط نتایج فیبرواسکن اولیه و بعدی در طی پیگیری کاهش فیبروز به دنبال درمان در فیبرواسکن به‌طور واضح دیده شد.
استنتاج: یافته‌های این مطالعه به طور کلی نشان داد که می‌توان فیبرواسکن کبد را به عنوان یک روش ارزیابی فیبروز در بیماران هپاتیت خودایمن در طی دوران درمان و پس از آن پیشنهاد کرد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در آن اطلاعات دموگرافیک، بالینی، هیستوپاتولوژی، آزمایشگاهی و الاستوگرافی 136 بیمار هپاتیت خودایمن مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و کلینیک‌های تخصصی گوارش ساری طی سال‌های 1398 تا 1400 در یک پرسش‌نامه از پیش طراحی شده ثبت شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در بررسی ارتباط عوامل دموگرافیک، ازمایشگاهی، هیستوپاتولوژیک، الاستوگرافیک و بالینی با پاسخ به درمان تنها PT و PLT ارتباط معنی‌داری با پاسخ به درمان داشت (0/05< p)، بدین‌صورت که سطح پلاکت پایین و PT بالا با پاسخ به درمان کم‌تری همراهی داشت و PT بالا با احتمال بیشتر عود همراهی داشت. همچنین بین سیروز و غیر سیروز بودن در زمان تشخیص بیماری ارتباط معنی‌داری با پاسخ به درمان وجود داشت (0/05< p). به‌طوری که افراد مبتلا به سیروز پاسخ به درمان کم‌تری را تجربه کردند. هیچ‌کدام از عوامل ذکر شده با سیروز جدید ارتباطی نداشتند. در بررسی ارتباط نتایج فیبرواسکن اولیه و بعدی در طی پیگیری کاهش فیبروز به دنبال درمان در فیبرواسکن به‌طور واضح دیده شد.
استنتاج: یافته‌های این مطالعه به طور کلی نشان داد که می‌توان فیبرواسکن کبد را به عنوان یک روش ارزیابی فیبروز در بیماران هپاتیت خودایمن در طی دوران درمان و پس از آن پیشنهاد کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
گوارش و کبد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |