دوره 32، شماره 212 - ( شهریور 1401 )                   جلد 32 شماره 212 صفحات 162-155 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (782 مشاهده)
 سابقه و هدف: لیشمانیوزیس (سالک جلدی) یکی از شش بیماری مهم نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری است که سازمان جهانی بهداشت تحقیق در مورد آن را توصیه و مورد حمایت قرار داده است. با توجه به اینکه ایران یکی از کشورهای دارای آلودگی نسبتا بالا به لیشمانیوز جلدی میباشد، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک لیشمانیوزیس جلدی در استان کرمانشاه بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی اطلاعات تمام افراد مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری/روستایی، مطب‌های خصوصی،آزمایشگاه‌های دولتی و خصوصی و غیره در سطح استان کرمانشاه طی سالهای 1390 تا 1398 که آلودگی آنها به لیشمانیوز قطعی شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. سپس براساس اطلاعات سرشماری کشوری و اطلاعات به روز شده مرکز آمار ایران، شیوع بیماری برای هر سال محاسبه شد.
یافتهها: دراین مطالعه 1946 نفر مبتلا به لیشمانیوز جلدی بودند، که 1477 نفر (75/9درصد) آن‌ها مرد بودند. شیوع لیشمانیوز در استان کرمانشاه 15/4 درصد هزار نفر است. این شیوع در مردان 23/4 و در زنان 7/42 درصد هزار نفر است. الگوی ابتلای سالیانه نشان داد که ابتلا در مردان دارای نظم خاصی بود و بیش‌ترین تعداد مبتلایان از ماه آبان تا دی و کم‌ترین آن در خرداد بوده است، درحالی‌که در زنان این الگو نظم خاصی نداشت. بیش‌ترین ضایعه لیشمانیوز جلدی در قسمت دست و بعد از آن، پاها بود که تعداد موارد آن در طی سال‌های اخیر روند صعودی داشته است(0/001>P)، ولی روند تعداد موارد ضایعه در سر و بدن بدون تغییر بود (0/7=P).
استنتاج: باتوجه به الگوی فصلی بیماری لیشمانیوز جلدی بهخصوص در مردان و ارتباط آن با گروههای شغلی توصیه می‌شود برنامههای مدون آموزشی جهت پیشگیری از گزش پشه خاکی داده شود.
 
متن کامل [PDF 418 kb]   (326 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: اپیدمیولوژی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.