سابقه و هدف: آگاهی و توانایی انجام احیاء قلبی- ریوی بر هر دانشجوی پزشکی در حال فارغ‌التحصیل واجب است.از آن‌جایی که تنها احیاء قلبی ریوی صحیح و مؤثر می‌تواند احتمال بقاء بیماران دچار ایست قلبی- تنفسی را بالا ببرد، ارزیابی و کنترل چگونگی انجام احیاء اهمیت بسیار دارد. تاکنون در این زمینه مطالعه مشابهی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه تعیین آگاهی و مهارت کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در احیاء قلبی- ریوی در سال 1390 بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 80 نفر از کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابتدا با یک پرسشنامه استاندارد در مورد میزان شناخت تئوریک کارورزان در مورد احیاء قلبی- ریوی اطلاعات جمع‌آوری شد. سپس از تمامی شرکت کننده‌ها بر اساس چک لیست استاندارد آزمون عملی گرفته شد. اطلاعات با استفاده از روش های آماری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: هیچ‌یک از شرکت کننده‌ها مهارت کامل در انجام صحیح احیاء قلبی ریوی نداشتند (0/0=n). بهترین منبع جهت آموزش گذراندن دوره طب اورژانس مطرح شده است (40 درصد 32=n) اکثر کارورزان میزان آگاهی و توانایی خود از احیاء قلبی- ریوی را در حد مقدمات دانستند (5/47 درصد 38 =n) از نظر میزان آگاهی تئوریک اکثر کارورزان در حد ضعیف بوده‌اند (50 درصد 40=n). استنتاج: این مطالعه بر لزوم گنجاندن دوره‌های متعدد و کارگاه‌های آموزشی احیاء قلبی- ریوی برای تمامی دانشجویان پزشکی و ارزیابی مجدد مهارت آن‌ها تأکید می‌کند. علاوه بر این بنیانگذاری استراتژی‌های جدید در آموزش احیاء قلبی- ریوی امری غیر قابل اجتناب به نظر می‌رسد.

واژه‌های کلیدی: احیاء قلبی- ریوی، دانشجویان پزشکی، آگاهی، آموزش

متن کامل [PDF 271 kb]   (3245 دریافت)