چکیده: (10956 مشاهده)
سابقه و هدف: در مفهوم شادی حداقل سه جزء اساسی عاطفی،اجتماعی و شناختی وجود دارد.جزء عاطفی باعث حالات هیجانی مثبت، جزء اجتماعی منجر به روابط اجتماعی گسترده و مثبت با دیگران و جزء شناختی موجب برخورداری از تفکری میشود که وقایع روزمره را با خوشبینی تعبیر و تفسیر میکند.هدف ما تعیین میزان شادکامی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و بررسی تأثیر عوامل مختلف بر آن میباشد.
مواد و روشها: در این بررسی که از نوع مقطعی- توصیفی بود٬کلیه دانشجویان پزشکی (356 نفر) که رضایت به همکاری در پر کردن پرسشنامه داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. یک نسخه از پرسشنامه شادکامی آکسفورد به همراه پرسشنامه جمعیت شناختی در اختیار دانشجویان قرار گرفت. از روشهای test–t و ANOVA٬ با استفاده از نسخه هفدهم نرم افزار SPSS جهت تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: از 356 نفر، 208 دانشجو پرسشنامههای خود را تحویل دادند. میانگین نمره آزمودنیها در پرسشنامه شادکامی 232/41 بود. میانگین شادکامی در گروه سنی 22-18 سال 87/42 و در گروه سنی 31-22 سال 79/38 بود که تفاوت معنیداری را نشان میداد (027/0p=). تفاوت در شادکامی دانشجویان مبتلا به بیماری جسمی (06/35) و سالم (9/41) معنیدار بود (039/0p=). بررسی گزارههای عاملی پنجگانه، نشان داد که گزاره (حرمت خود) در رشته پزشکی در دو جنس متفاوت است (005/0=p).
استنتاج: نتایج پژوهش حاضر شادکامی را مرتبط با جنس، وضعیت تأهل، وضعیت سکونت، مقطع تحصیلی نمیداند، هر چند با سن و بیماری جسمی در دانشجویان پزشکی مرتبط است.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی