دوره 33، شماره 220 - ( اردیبهشت 1402 )
جلد 33 شماره 220 صفحات 18-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نفیسه جیرفتی 
، آزاده شاهرودی ، جبرائیل موفق ، بی بی صدیقه فضلی بزاز ، رضوان یزدیان رباطی ، مریم هاشمی
، آزاده شاهرودی ، جبرائیل موفق ، بی بی صدیقه فضلی بزاز ، رضوان یزدیان رباطی ، مریم هاشمی
چکیده: (2114 مشاهده)
سابقه و هدف: دارورسانی موضعی آنتیبیوتیکها روش جایگزین در درمان عفونتهای استخوانی مطرح شده است. در حال حاضر زیست مواد متعددی برای دارورسانی موضعی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، تهیه و بررسی خصوصیات گویچههای کیتوزان(CS) و کیتوزان-هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین حاوی وانکومایسین ((CS/G/HA/VCM در درمان استئومیلیت بود.
مواد و روشها: گویچهها با روش ایجاد اتصال متقاطع به واسطه ژل شدن یونوتروپیک تهیه شدند. خواص ساختاری و مکانیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت. میزان بارگیری وانکومایسین، پروفایل آزادسازی وانکومایسین از گویچههای حاوی دارو و فعالیت آنتیباکتریال و میزان سمیت در ساختارهای تولیدی ارزیابی شد.
یافتهها: لیوفیلیزه کردن گویچهها در بیشتر موارد سبب کاهش در مساحت، محیط گویچهها شده است و گویچه CS/G/HA/VCM مساحت (mm24/5) و کرویت (µm180) کمتری نسبت به بقیه گویچهها داشت. تصاویر SEM تاییدکننده مورفولوژی مناسب و تخلخل قابل قبول در گویچههای CS/G/HA و CS/G بود. افزودن وانکومایسین به گویچهها، باعث ایجاد حالت شکننده در آنها شد که این تغییرات در گویچه CS/G/HA/VCM کمتر بود. همچنین در روز 14مطالعه، میزان رهش دارو در گویچه CS/G/HA/VCM 58 درصد بود. نتایج تست مکانیکی نشان داد که افزودن وانکومایسین به گویچه CS/VCM (MPa55/1) و CS/G/VCM (MPa46/10) سبب کاهش استحکام مکانیکی آنها و افزودن این دارو به گویچه CS/G/HA/VCM سبب افزایش استحکام مکانیکی (MPa83/21) شد. عدم سمیت تست سمیت گویچهها پس از لیوفیلیزه شدن در برابر سلولهای NIH 3T3 تایید شد. نتایج تست میکروبی در برابر باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد که گویچههای کیتوزان حاوی دارو (CS/VCM، CS/G/VCM، CS/G/HA/VCM) به شکل معناداری نسبت به کنترل مثبت(وانکومایسین 5 درصد) افزایش در مساحت هاله عدم رشد داشتند(0/001P<).
استنتاج: بر اساس نتایج بهدست آمده ساختار CS/G/HA/VCM احتمالا بتواند بهعنوان کاندیدای مناسبی برای کاهش و درمان عفونتهای استئومیلیت معرفی شود.
مواد و روشها: گویچهها با روش ایجاد اتصال متقاطع به واسطه ژل شدن یونوتروپیک تهیه شدند. خواص ساختاری و مکانیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت. میزان بارگیری وانکومایسین، پروفایل آزادسازی وانکومایسین از گویچههای حاوی دارو و فعالیت آنتیباکتریال و میزان سمیت در ساختارهای تولیدی ارزیابی شد.
یافتهها: لیوفیلیزه کردن گویچهها در بیشتر موارد سبب کاهش در مساحت، محیط گویچهها شده است و گویچه CS/G/HA/VCM مساحت (mm24/5) و کرویت (µm180) کمتری نسبت به بقیه گویچهها داشت. تصاویر SEM تاییدکننده مورفولوژی مناسب و تخلخل قابل قبول در گویچههای CS/G/HA و CS/G بود. افزودن وانکومایسین به گویچهها، باعث ایجاد حالت شکننده در آنها شد که این تغییرات در گویچه CS/G/HA/VCM کمتر بود. همچنین در روز 14مطالعه، میزان رهش دارو در گویچه CS/G/HA/VCM 58 درصد بود. نتایج تست مکانیکی نشان داد که افزودن وانکومایسین به گویچه CS/VCM (MPa55/1) و CS/G/VCM (MPa46/10) سبب کاهش استحکام مکانیکی آنها و افزودن این دارو به گویچه CS/G/HA/VCM سبب افزایش استحکام مکانیکی (MPa83/21) شد. عدم سمیت تست سمیت گویچهها پس از لیوفیلیزه شدن در برابر سلولهای NIH 3T3 تایید شد. نتایج تست میکروبی در برابر باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد که گویچههای کیتوزان حاوی دارو (CS/VCM، CS/G/VCM، CS/G/HA/VCM) به شکل معناداری نسبت به کنترل مثبت(وانکومایسین 5 درصد) افزایش در مساحت هاله عدم رشد داشتند(0/001P<).
استنتاج: بر اساس نتایج بهدست آمده ساختار CS/G/HA/VCM احتمالا بتواند بهعنوان کاندیدای مناسبی برای کاهش و درمان عفونتهای استئومیلیت معرفی شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
داروسازی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |