دوره 22، شماره 98 - ( اسفند 1391 )                   جلد 22 شماره 98 صفحات 142-137 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (10691 مشاهده)
سابقه و هدف: ارزیابی طول دندان نقش مهمی در موفقیت و شکست درمان‌های دندان‌پزشکی دارد. تاکنون رادیوگرافی پری اپیکال جهت تخمین طول دندان به کار رفته است که مستلزم اکسپوژر به اشعه، صرف زمان، هزینه و ناراحتی بیمار می‌باشد. استفاده از رادیوگرافی پانورامیک می‌تواند مشکلات فوق را حل نماید. مشکل اصلی این روش بزرگ‌نمایی غیر یکنواخت آن می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط معنی‌دار بین طول واقعی و رادیوگرافیک دندان‌های پره‌مولر فک بالا می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تحلیلی- کاربردی، 89 دندان شامل 59 دندان پره‌مولر اول و 30 دندان پره‌مولر دوم در بیماران مراجعه کننده به کلینیک‌های ارتودنسی شهر بابل به صورت نمونه‌گیری غیر تصادفی آسان انتخاب شدند. دندان‌ها براساس سیستم شماره گذاری یونیورسال به 4 گروه T14،T24،T15،T25 تقسیم شدند. اندازه‌گیری طول دندان روی کلیشه‌های پانورامیک و دندان‌ها با استفاده از کولیس دیجیتال انجام شد. برای تخمین طول دندان از آنالیز رگرسیون خطی استفاده گردید. یافته‌ها: در مقایسه میانگین طول واقعی و پانورامیک بین دو گروه جنسی اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید (05/0< p). برای هر گروه جنسی فرمول رگرسیون به‌دست آمد: 017/3+x 818/0 طول پره‌مولر اول مذکر، 875/1+x 852/0 طول پره‌مولر اول مؤنث، 028/2-x 030/1 طول پره‌مولر دوم مذکر، 246/2-x 020/1 طول پره‌مولر دوم مؤنث (x= طول رادیوگرافیک). استنتاج: استفاده از کلیشه پانورامیک جهت تخمین طول دندان های پره‌مولر فک بالا با استفاده از دستگاه مورد مطالعه کاربردی و قابل اعتماد است.
متن کامل [PDF 413 kb]   (2647 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: راديولوژي دهان و فک وصورت

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.