چکیده: (10267 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از روشهای تهیه اشکال دارویی با رهش کنترل شده، قرار دادن دارو در داخل یک
ماتریکس پلیمری هیدروفیل میباشد. نسبت دارو به پلیمر، اندازه ذرهای دارو و همچنین پلیمری مثل
Hhydroxypropyl methylcellulose ((HPMC میتوانند رهش دارو را اصلاح نمایند. در این مطالعه تأثیر برخی عوامل فرمولاسیون نظیر نسبت دارو به پلیمر و اندازه ذرهای دارو و HPMC K15M در رهش تئوفیلین به عنوان یک داروی مدل مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روشها: قرصهای تئوفیلین با استفاده از اندازه ذرات و نسبتهای متفاوت از دارو و HPMC K15M با روش پرس مستقیم تهیه شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی قرصها بررسی شد. سرعت رهش دارو با استفاده از دستگاه انحلال شماره یک فارماکوپه آمریکا در pH های معادل 2/1 و 2/7 مطالعه و آنالیز شد و اطلاعات حاصله به مدلهای کینیتکی انحلال برازش گردید.
یافتهها: نتایج حاصله نشان میدهد که سرعت رهش تئوفیلین از ماتریکسهای HPMC K15M عمدتاً توسط نسبت دارو به پلیمر کنترل میشود. اندازه ذرهای دارو و پلیمر به نسبت تأثیر کمتری در رهش دارو دارند.
استنتاج: با توجه به اختلاف رهش دارو از فرمولاسیونهای مختلف، میتوان گفت میزان پلیمر مهمترین عامل تأثیرگذار در آزادسازی دارو بوده و همچنین رابطه مستقیمی بین اندازه ذرهای پلیمر و میزان رهش دارو برقرار میباشد. در مقابل بین اندازه ذرهای دارو و مقدار آزادسازی تئوفیلین رابطه معکوسی وجود دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بهداشت محیط زیست