دوره 23، شماره 106 - ( آبان 1392 )                   جلد 23 شماره 106 صفحات 139-130 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (11344 مشاهده)
سابقه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش کارآیی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی، به خصوص در حرفه‌های خدمات انسانی، می‌باشد. این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی با مهارت‌های ارتباطی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی- درمانی شهر ساری انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی بود. جامعه آماری آن شامل کلیه پرستاران شاغل در چهار بیمارستان آموزشی- درمانی شهر ساری بودند که تعداد آن‌ها 900 نفر بود. حجم نمونه 230 نفر تعیین شد که به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل سه پرسشنامه: ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و شغلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی کوئین دام بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون Student-t، ضریب همبستگی Pearson و Spearman استفاده شد. یافته‌ها: پرستاران مورد مطالعه از سطح مهارت‌های ارتباطی بالاتر از حد متوسط برخوردار بودند. از نظر فرسودگی شغلی در بعد خستگی هیجانی در سطح متوسط، در بعد مسخ شخصیت در سطح پایین و در بعد کفایت شخصی در سطح پایین قرار داشتند. همچنین، رابطه بین مهارت‌های ارتباطی و فرسودگی شغلی در بعد کفایت شخصی معنی‌دار بود (001/0 > P). استنتاج: می‌توان از روش‌های ارتقای مهارت‌های ارتباطی در محیط‌های کار پرستاری مانند برگزاری کارگاه‌های آموزشی ضمن خدمت به منظور کاهش میزان فرسودگی شغلی پرستاران بهره برد.
متن کامل [PDF 249 kb]   (4091 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: روانپزشکی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.