پاپیلوما ویروس دارای کوچک‌ترین DNA ویروسی می‌باشد، که می‌تواند ایجاد تومور نماید. این ویروس‌ها دارای انواع مختلفی بوده که محدوده عظیمی از حیوانات و انسان‌ها را آلوده می‌کنند. تاکنون بیش از صد نوع از پاپیلوما ویروس های انسانی شناسایی شده‌اند که حدود ⅓ آن‌ها سلول‌های اپی‌تلیال ناحیه تناسلی را آلوده می‌کنند. پاپیلوما ویروس‌های انسانی که در ناحیه ژنیتال ایجاد عارضه می‌کنند به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول پاپیلوما ویروس‌های کم خطر (Low-risk) شامل انواع HPV-11 و HPV-6 که باعث ایجاد زگیل در ناحیه ژنیتال می‌شوند و گروه دوم پاپیلوما ویروس‌های پرخطر (High-risk) مانند انواع HPV-18 و HPV-16 که باعث ایجاد سرطان در ناحیه دهانه رحم می‌شوند. پاپیلوما ویروس‌های انسانی بافت اپی تلیال جلدی و مخاطی ناحیه تناسلی، دست‌ها و یا پاها را آلوده می‌کنند و عامل بیماری‌های گوناگونی از قبیل زگیل‌های پوستی، زگیل‌های ناحیه تناسلی، زگیل‌های حنجره و نئوپلازی‌های درون اپی‌تلیالی ناحیه تناسلی می‌باشند که معمولاً به سمت بدخیم شدن پیشرفت می‌کنند. HPV-18 به میزان زیادی از سرطان‌های دهانه رحم جدا شده است و در اغلب کشورهای جهان حدود ⅔ از سرطان‌های دهانه رحم را به خود اختصاص می‌دهد. انواع HPV-16، HPV-18 و HPV-31 به طور مداوم با دیس پلازی های متوسط تا شدید دهانه رحم در ارتباط می‌باشند و به میزان کم‌تر با سرطان تهاجمی vulva ، penis و anus مرتبط هستند. همچنین HPV DNAدر نمونه‌های سرطان‌های دهانه رحم تا 100 درصد یافت شده است در حالی‌که در زنانی که دارای بافت دهانه رحم سالم می‌باشند در کم‌تر از 10 درصد موارد یافت شده است. در این مطالعه ما قصد داریم نقش پاپیلوما ویروس ها را در سرطان‌های انسانی بررسی کنیم.

واژه‌های کلیدی: پاپیلوماویروس انسانی، سرطان، بدخیمی، نئوپلازی درون اپی تلیالی دهانه رحم

متن کامل [PDF 375 kb]   (29686 دریافت)