سابقه و هدف:امروزه، با گسترش روزافزون مداخلات روانشناختی، سنجش ذهنآگاهی و ابعاد آن میتواند هدف ارزشمندی برای ارزیابی مداخلات این حیطه باشد. یکی از این ابزارها مقیاس خودکارآمدی مبتنی بر ذهنآگاهی است. هدف این مطالعه بررسی ویژگیهای روانسنجی (همگرایی، پایایی و تحلیل عاملی) نسخه بازنگری شده پرسشنامه خودکارآمدی مبتنی بر ذهنآگاهی (MSES-R) در جمعیت دانشجویان است. مواد و روشها:در مطالعه حاضر، با روش نمونهگیری دردسترس، 402 دانشجوی (میانگین 22 و انحراف استاندارد 2/2) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران شرکت کردند که 173 نفر پسر و 229 نفر دختر بودند و پرسشنامههای خودکارآمدی مبتنی بر ذهنآگاهی، مقیاس عزتنفس و مقیاس شناختی- عاطفی ذهنآگاهی را تکمیل کردند. دادههای بهدست آمده با استفاده از نسخه بیستم SPSS و شانزدهم AMOS و با روشهای تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی، ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافتهها:نتایج تحلیل عامل اکتشافی و سپس تأییدی نشان داد که ساختار 6 عاملی بهترین برازش است؛ بنابراین، تحلیل عاملی پرسشنامه شامل 6 بُعد (تنظیم هیجانی، متانت، تحمل فشار، روابط بینفردی، مهارتهای اجتماعی و مسئولیتپذیری) بود که آلفای کرونباخ به ترتیب، 0/855، 0/757،0/807، 0/674، 0/712 و 0/659 به دست آمد. پایایی آزمون- بازآزمون (2 هفته) برابر با 0/89بود. این ساختار 64 درصد از واریانس کل مقیاس را تببین کرد. همگرایی کل مقیاس با عزتنفس و مقیاس ذهنآگاهی شناختی- عاطفی به ترتیب، 0/57 و0/17 بود که در سطح 0/001 معنیدار بود. استنتاج:به نظر میرسد که مقیاس خودکارآمدی مبتنی بر ذهنآگاهی مقیاس مناسبی برای سنجش ابعاد ذهنآگاهی در جمعیت سالم دانشجویان در قالبی منسجم باشد.