سابقه و هدف: امروزه ارزیابی طولانی مدت قند خون در بیماران دیابتی به وسیله‌ سنجش هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1C) صورت می‌گیرد. از جمله علل مرگ در دیابتی‌ها بیماری‌های قلبی- عروقی است که افزایش لیپید‌های خون و تصلب شرایین از علل عمده ایجاد این بیماری‌ها می‌باشد. هدف این تحقیق بررسی ارتباط HBA1C با فاکتور‌های خطر‌ساز لیپید‌های خون می‌باشد. روش بررسی: این پژوهش توصیفی - مقطعی بر روی پرونده 173 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (132 : زن و 41 : مرد) با متوسط سن 11± 8/51 سال که باروش نمونه‌گیری غیر‌احتمالی مبتنی بر هدف انتخاب شده‌بودند. میزان HbA1C و پروفایل لیپیدی به ترتیب با روش کروماتوگرافی ستونی و آنزیمی در آزمایشگاه تعیین گردید. مقادیر نسبت LDL-C/HDL-C، فاکتور خطر (TCH/HDL-C) و شاخص آتروژنیسیته پلاسما یا AIP ( Log TG/HDL-C ) نیز محاسبه گردید. داده‌ها با نرم افزار آماری SPSSver 16 مورد بررسی قرار‌گرفت. یافته ها: سطح TG به طور معتی‌داری در مردان بیشتر و سطح HDL-C به طور معنی‌داری در زنان بیشتر بود. میزان HbA1C همبستگی مستقیم معناداری با TCH، TG، AIP ، LDL-C و نسبت خطر نشان‌داد ولی همبستگی معناداری میان سن، نسبت LDL-C/HDL-C و HDL-C با میزان HbA1C یافت نشد. نتیجه گیری : نتایج نشان می‌دهد که میزان HBA1C نه‌ تنها می‌تواند به عنوان یک شاخص کنترل دراز مدت قند خون بکار رود بلکه می‌تواند به عنوان یک عامل هشدار دهنده نسبت به عوارض قلبی‌-‌عروقی و اختلالات لیپیدمی در بیماران دیابتی در نظر گرفته شود.

واژه‌های کلیدی: دیابت نوع دو، هموگلبین گلیکوزیله (HBA1C )، پروفایل لیپیدی، اختلالات لیپیدمی

متن کامل [PDF 290 kb]   (2653 دریافت)