چکیده: (9670 مشاهده)
سابقه و هدف: سرطان پروستات دومین سرطان بدخیم شایع در مردان میباشد. رادیوتراپی یکی از روشهای درمان مطرح برای این بیماری است. هدف این مطالعه، مقایسه مدلهای مختلف برای تعیین مدلی معتبر و کارا میباشد که اثر فاکتورهای دموگرافی، پاتولوژی و بالینی بر بقاء درمان رادیوتراپی را تعیین کند.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت کوهورت تاریخی و شامل اطلاعات 422 بیمار مبتلا به سرطان پروستات میباشد که در بیمارستان انستیتو کانسر تهران در بین سالهای 1386 تا 1391 تحت رادیوتراپی قرار گرفته و در طول زمان پیگیری شدهاند. برای تعیین اثر فاکتورهای مختلف بر زمان بقاء درمان رادیوتراپی، مدل کاکس و سه مدل پارامتری شامل لگ نرمال، لگ لجستیک و وایبل مقایسه شد. ابزار مقایسه علاوه بر معیار AIC میزان تغییرات پارامترهای برآورد شده می باشد. نرمافزار مورد استفاده برنامه Survival از نرمافزار R version 2.14.1 میباشد.
یافتهها: بیماران که مجموع دوزهای پرتو بالاتری دریافت کردهاند و همچنین بیمارانی که همزمان هورمونتراپی شدهاند میزان بقاء بیشتری دارند(001/0p≤). در حالت تک متغیره و چند متغیره بر اساس معیار AIC مدلهای لگ نرمال، لگ لجستیک و وایبل به ترتیب کارایی بالاتری نسبت به مدل کاکس داشتند. این نتیجه بر اساس میزان تغییرات برآورده شده پارامترها نیز تأیید شد.
استنتاج: مدل پارامتری در حالتهای تک متغیره و چند متغیره کارایی بالاتری نسبت به مدل کاکس داشتند و در بین مدلهای بررسی شده مدل لگ نرمال برازش بهتر و نتایج قابل اعتمادتر در تعیین عوامل موثر بر بقاء درمان رادیوتراپی داشت.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آمار زیستی