سابقه و هدف:‌ کارکردهای اجرایی شامل مجموعه‏ای از مهارت‏های شناختی‏اند که مسئول طراحی، شروع و توالی رفتار پیچیده معطوف به هدف و نظارت بر آن هستند. اگرچه اختلال در این کارکردها در فاز حاد اختلال دوقطبی بدیهی است اما منابع موجود، اختلال آن‏ها را به عنوان یک اشکال زمینه‏ای اساسی در این بیماران مطرح نموده‏اند. هدف پژوهش حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی و احتمال آسیب به لوب پیشانیبین بیماران دوقطبی یک در مرحله بهبود، با افراد فاقد این اختلال بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش (علمی- مقایسه ‏ای) مورد- شاهدی، جامعه آماری شامل تمام بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک مراجعه‌کننده به درمانگاه ویژه بیمارستان ابن‌سینا‌ی شهر مشهد از تیر تا آبان ماه 1390 می‌باشد که به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 بیمار بر اساس معیار‌های ویراست چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به تشخیص روان پزشک انتخاب شدند. گروه شاهد، 30 نفر از افراد بدون هیچ‌ گونه سابقه‌ی روان‏پزشکی بودند. برای دوگروه، آزمون‏های افسردگی هامیلتون، درجه‌بندی مقیاس مانیای یونگ و دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین اجرا شد. داده‌ها بانرم افزار SPSS،آزمون‌های آماری تی مستقل و یو‌من‌ویتنی تحلیل گردیدند. یافته‌ها: نمرات گروه شاهد نسبت به مورد در تمامی شاخص‌های آزمون ویسکانسین (خطای کل، خطای در‌ جا ماندگی و تعداد طبقات) به طور معنی‌دار بالاتر بود(05/0p<). استنتاج: کارکردهای اجرایی بیماران دوقطبی در مقایسه با گروه فاقد اختلال حتی در فاز بهبود با گروه شاهد تفاوت معنی‌دار دارد. با توجه به مناسب بودن تست ویسکانسین جهت ارزیابی کارکردهای لوب پیشانی و نتایج گروه مورد نسبت به شاهد، احتمال آسیب در بیماران مذکور وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: اختلال دوقطبی، مرحله بهبود، کارکردهای اجرایی

متن کامل [PDF 280 kb]   (3857 دریافت)