سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) عامل شناخته شده‌ای در ایجاد گاستریت مزمن فعال، زخم پپتیک و مرتبط با گسترش سرطان معده است. پروتئین‌های شوک حرارتی به عنوان چاپرون مولکولی، در تا کردن پروتئین‌های تازه سنتز شده در سلول و تا خوردن مجدد پروتئین‌های آسیب دیده عمل می‌کنند. ژن 2-70HSP دارای نواحی پلی‌مورف متعددی است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها ناحیه 1267 ژن مذکور است؛ به طوری که یک ترانزیشن A به G در ناحیه 1267 ژن 2-70HSP در ارتباط با سطوح مختلف بیان mRNA ژن 2-70HSP وجود دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر پلی‌مورفیسم ژن 2-70HSP و استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر بر روی 100 بیمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان حافظ شهر شیراز صورت گرفت. همه نمونه‌ها تحت گاستروسکوپی فوقانی قرار گرفتند. تحلیل RFLP (Restriction fragment length polymorphism) جهت بررسی پلی‌مورفیسم A/G1267 ژن 2-70HSP در همه نمونه‌ها صورت گرفت. یافته‌ها: بعد از گاستروسکوپی، 50 نفر مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و 50 نفر دارای بافت معده طبیعی بودند که به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. توزیع ژنوتیپی ژن 2-70HSP در گروه شاهد برابر با 20 (AA) 40 درصد، 26 (AG) 52 درصد و 4 (GG) 8 درصد و در گروه بیمار برابر با 5 (AA) 10 درصد، 43 (AG) 86 درصد و 2 (GG) 4 درصد بود. استنتاج: تحلیل داده‌ها مشخص نمود که ژنوتیپ AG سبب افزایش 61/6 برابری در بروز بیماری می‌گردد [007/0 = P، 76/19-21/2 = CI (Confidence interval) 95 درصد و 61/6 = OR (odds ratio)]. نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می‌کند که پلی‌مورفیسم ژن 2-70HSP می‌تواند در استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری دخیل باشد.

واژه‌های کلیدی: هلیکوباکتر پیلوری، ژن 2-70HSP، پلی‌مورفیسم

متن کامل [PDF 571 kb]   (2585 دریافت)