دوره 23، شماره 103 - ( مرداد 1392 )                   جلد 23 شماره 103 صفحات 65-54 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (8784 مشاهده)
سابقه و هدف: ترک موفق سیگار رخدادی مهم در برنامه‌های ارتقای سلامت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش خودکارآمدی، بهوشیاری، و متغیرهای جمعیتی در ترک موفق سیگار بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 284 نفر شامل 86 فرد موفق به ترک سیگار و 198 فرد ناموفق در اقدام به ترک سیگار با روش نمونه‌گیری در دسترس از میان افراد مراجعه کننده به ده کلینیک ترک سیگار در شهر تهران انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه خودکارآمدی ترک سیگار (SEQ-12)، مقیاس آگاهی و توجه بهوشیار (MAAS) و پرسشنامه عوامل جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده‌ها توسط t-test chi-square، Logistic Regression با نرم افزار SPSS-16 تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی (282/17- 122/3 : CI 95% ؛ 816/9OR=)، بهوشیاری (258/11- 226/1: CI 95% ؛ 664/5OR=)، جنسـیت مــؤنث (556/14- 655/1: CI 95% ؛ 009/4 OR=)، تحصـیـلات دانشــگاهــــی (051/18- 866/2 : CI 95% ؛ 801/7OR=) و وضعیت اجتماعی- اقتصادی مطلوب (624/12- 467/1: CI 95% ؛ 605/6OR=) به طور معنی‌داری ترک موفق سیگار را پیش بینی می‌کنند (001/0p<). سن نقش معنی‌داری در پیش بینی ترک موفق سیگار نداشت (05/0p>). استنتاج: تقویت خودکارآمدی برای ترک سیگار و بهبود بهوشیاری با در نظر گرفتن جنسیت، تحصیلات و وضعیت اجتماعی- اقتصادی، راهبرد مناسبی برای افزایش احتمال موفقیت در برنامه های ترک سیگار و مبنایی مهم در انجام مداخلات پیشگیریانه و درمانی برای افراد سیگاری است.
متن کامل [PDF 255 kb]   (2680 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.