چکیده: (9883 مشاهده)
سابقه و هدف: کاهش استقامت عضلات بازکننده کمر، ریسک فاکتور و نشانه کلینیکی مهمی برای کمر درد محسوب میشود. هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین شاخص خستگی عضلات ناحیه کمر و هایپرلوردوسیس کمر بود.
مواد و روشها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 12 نفر مرد با قوس ستون فقرات کمری نرمال و 12 نفر مرد دچار هایپرلوردوسیس کمری انجام شد. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ایلیوکوستالیس لامبروم، لانجیسیموس توراسیک، مالتی فیدوس و گلوتئوس ماکزیموس حین انجام آزمون سورنسن ثبت شد. داده ها با آزمونهای آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: مقادیر کاهش شیب میانه فرکانس عضله ایلیوکوستالیس لامبروم (022/0=p) و مالتی فیدوس (004/0=p) در دو گروه اختلاف معنی داری داشت. عضله گلوتئوس ماکزیموس در گروه هایپرلوردوسیس همبستگی بالایی با زمان استقامت داشت (005/0=p ،87/0r=).
استنتاج: به نظر میرسد که عضله ایلیوکوستالیس لامبروم در گروه مورد با کاهش بیشتر در میانه فرکانس سعی در جبران کاهش میانه فرکانس عضله مالتی فیدوس کرده است. همچنین با توجه به یافتههای این پژوهش، عضله گلوتئوس ماکزیموس در گروه شاهد و عضله ایلیوکوستالیس لامبروم در گروه مورد تعیین کننده زمان استقامت بودند. بنابراین پیشنهاد میشود به تمرینات اصلاحی برای عضلات ایلیوکوستالیس لامبروم و مالتی فیدوس در افراد دچار هایپرلوردوسیس و عضله گلوتئوس ماکزیموس در افراد با انحنای فقرات کمری نرمال توجه خاصی مبذول شود.