سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (Attention deficit hyperactivity disorder یا ADHD)، الگوی پایدار کاهش توجه و بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است که از آن چه به طور معمول در کودکان و نوجوانان با سطح رشد مشابه دیده می‌شود، شدیدتر است. اطلاعات درستی از میزان این اختلال در دوران نوجوانی در کشورمان در دسترس نمی‌باشد. با توجه به اهمیت مشکل و تغییر تابلوی بالینی این بیماری در دوران نوجوانی، مشخص شد که علایم این اختلال، به ویژه نقص توجه، در دوران نوجوانی بیشتر دیده می‌شود. از این‌رو، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی شیوع این اختلال در دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان ساری اجرا شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، جامعه مورد بررسی دانش‌آموزان 17-14 ساله دبیرستانی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 91-1390 شهر ساری بودند. در این مطالعه، از مقیاس سنجش Connors -فرم والدین- (Connors parent questionnaire) استفاده شد و پس از جمع‌آوری پرسش‌نامه‌ها، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سنی در دانش‌آموزان مبتلا به ADHD، 5/1 ± 1/15 سال بود و تفاوت آماری معنی‌داری بین سن افراد مبتلا به بیش فعالی، با افراد غیر مبتلا، وجود نداشت. میزان شیوع ADHD در این مطالعه، 2/14 درصد بود. اگر چه شیوع ADHD در پسران بیشتر از دختران بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود. استنتاج: شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان شهرستان ساری قابل توجه بود و با توجه به شیوع به نسبت بالای این اختلال، اهمیت سلامت روانی دانش‌آموزان به عنوان آینده سازان کشور ،ضرورت شناسایی، درمان و پیگیری گروه‌های در معرض خطر توسط نهاد‌های مسؤول آشکار می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: اختلال بیش فعالی و نقص توجه، شیوع، نوجوانان، ساری

متن کامل [PDF 173 kb]   (5719 دریافت)