سابقه و هدف: امروزه کیفیت زندگی به عنوان سطح وسیع‌تری از سلامتی مطرح شده است. با توجه به افرایش جمعیت سالمندان و تأثیر بسترهای فیزیکی و اجتماعی بر سلامت آنان، هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه کیفیت زندگی سالمندان در منزل و سرای سالمندان شهرستان ساری جهت برنامه‌ریزی برای آنان بود. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود که در شهرستان ساری در سال 1384 انجام شد. سالمندان منازل شهری و روستایی (93 نفر) به صورت تصادفی طبقه‌ای و تمام سالمندان مقیم در سرای سالمندی (60 نفر) انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسش‌نامه استاندارد بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (36-SF) گردآوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری t، Chi-square و همبستگی استفاده شد. یافته‌ها: از بین مؤلفه‌های هشت گانه مقایسه شده در دو گروه از سالمندان، کیفیت زندگی سالمندان در منزل بالاتر از کیفیت زندگی سالمندان مقیم در سرای سالمندان بود (05/0 > P). همچنین بین سن و نمرات سلامت جسمی و روانی ارتباط معنی‌داری وجود داشت و مردان وضعیت بهتری نسبت به زنان گزارش کردند. استنتاج: کیفیت زندگی در سالمندان مقیم در سرای سالمندان پایین‌تر از کیفیت زندگی سالمندان در منزل بود. نتایج مطالعه، راهنمایی برای مراقبین سالمندان است که به تطابق آن‌ها با جایگاه زیست محیطی سالمندان کمک می‌کند و بر نیاز به یک محیط دوستانه و گسترش برنامه‌ریزی‌های اجتماعی برای سالمندان تأکید دارد.

واژه‌های کلیدی: سالمندی، سرای سالمندان، کیفیت زندگی

متن کامل [PDF 174 kb]   (4097 دریافت)