ریشه کنی موفقیت آمیز آبله در 33 سال گذشته در دنیا به واسطه واکسن موثر بر ضد آن و عدم ایمنی افراد در حال حاضر موجب شد که این ویروس عامل خوبی به عنوان یک سلاح بیولوژیک مورد توجه قرار گیرد. بیماری آبله، بیماری ویروسی حاد با قابلیت سرایت فوق‌العاده شدید و خطرناکی است که در اثر آلودگی با ویروس واریولای ماژور از خانواده پاکس ویروس ایجاد می‌شود. عامل بیماری در منبع عفونت می‌تواند ماه‌ها باقی بماند و ویروس آبله از راه تنفسی و در اثر تماس مستقیم با فرد آلوده منتقل می‌شود. با توجه به قدرت کشندگی بالای ویروس Variola Major، در صورت استفاده از آن به صورت غیر متعارف می‌تواند خسارت جبران ناپذیری را ایجاد کند. این مطالعه با هدف مروری بر آمادگی و اقدامات مورد نیاز در صورت استفاده احتمالی از ویروس آبله به عنوان یک سلاح بیولوژیک انجام شده است. در این بررسی از بانک‌های اطلاعاتی CDC, Google Scholar ,Medline و از سایت‌های سازمان بهداشت جهانی (WHO) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی استفاده شده است. درمان آبله به صورت حمایتی انجام می‌گیرد و داروی خاصی برای درمان بر علیه آن وجود ندارد و در صورت بروز بیماری، ایجاد تیم‌های اضطراری برای محافظت از جمعیت و شبکه اطلاع رسانی جهت کنترل بیماری و آگاهی کادر درمانی ضروری است. هم‌چنین مراقبت از بیماران در مراکز درمانی و در شرایط خاص می‌تواند در کنترل بیماری، عدم گسترش بیش‌تر بیماری و کاهش شدت آن کمک نماید. با توجه به سوابق تولید سلاح‌های بیولوژیکی و استفاده از آن و هم‌چنین دارا بودن برخی از سویه‌های خطرناک نظیر ویروس آبله، آمادگی کشورها و جوامع در خصوص مواجهه با چنین معضلی ضروری است.

واژه‌های کلیدی: بیوتروریسم، سلاح‌های بیولوژیک، جنگ بیولوژیک، آبله، Variola Major

متن کامل [PDF 183 kb]   (4734 دریافت)