سابقه و هدف : کم تحرکی، یک از ویژگی های دوران سالمندی بوده که باعث کاهش کیفیت زندگی در این دوران و ایجاد مشکلاتی برای دیگران می شود. هدف این تحقیق، مقایسه اثر یک برنامه ورزشی بر الگوی راه رفتن زنان و مردان سالمند مقیم آسایشگاه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 15 مرد و 15 زن سالمند مقیم آسایشگاه ب ه طور داوطلبانه شرکت نمودند . سن آزمودنی ها بین 65 تا 85 سال بود . احتمال سقوط با پرسشنامه ب رگ، تعداد گام در یک دقیقه (کادنس ) و متغیرهای کینماتیکی راه رفتن (سرعت و زوایای مفاصل مچ، زانو و ران ) به وسیله یک دوربین فیلمبردا ری سونی ونرم افزار اتوکد اندازه گیری شد . بعداز 24 جلسه تمرینات قدرتی، تعادلی، استقامتی و پیاده روی با وزنه، اندازه گیری ها تکرار و از .(p<0/ همبسته مورد تحلیل قرار گرفتند ( 05 t زوجی و t روش های آماری و (p =0/ یافته ها: بعد از تمرین، احتمال سقوط در زنان و مردان سالمند به ترتیب 20 درصد و 12 درصد کاهش ( 000 سرعت راه رفتن مردان سالمن د در بعد از .(p =0/ تعداد گام در دقیقه به ترتیب 20 درصد و 10 درصد بهبود یافت ( 01 بهبود یافت . تمرینات ورزشی باعث بهبود دامنه (p =0/ و زنان سالمند 45 درصد ( 002 (p =0/ تمرین 19 درصد ( 0001 ولی (p=0/ حرکتی مفاصل زانو و مچ به میزان دو درجه در زنان و مردان سالمند شد که از لحاظ آماری معن ی دار نبود ( 3 .(p =0/ بهبود زاویه مفصل ران (حدود سه درجه) در هر دو گروه معنی دار بود ( 01 استنتاج: تمرینات ورزشی ب ه ویژه راه رفتن با وزنه باعث کاهش ریسک سقوط و بهبود متغیرهای کینماتیکی الگوی راه رفتن سالمندان، ب ه ویژه در زنان سالمند می شود. برنامه ورزشی طراحی شده در این تحقیق به سادگی قابل اجرا در آسایشگاه های سالمندان بوده که می تواند باعث بهبود عملکرد سالمندان شود . هم چنین اندازه گیری متغیرهای کینتیکی الگوی راه رفتن سالمندان در قبل و بعد از برنامه های ورزشی خاص توصیه می شود.

واژه‌های کلیدی: الگوی راه رفتن، برنامه ورزشی، زن، مرد، سالمند

متن کامل [PDF 173 kb]   (3988 دریافت)