سابقه و هدف: ضایعات وارد بر الیاف عصبی، پدیده ای است که در اغلب موارد از طریق دژنراسیون رتروگرید منجر به مرگ سلولی نرون های عمل کننده مربوط به آنها می گردد. به منظور نشان دادن تاثیر احتمالی عوامل تروفیک موجود در مغز نابالغ (جنین)، بر حفظ و بقای نرون های حرکتی بالغ، این پژوهش بر روی نمونه حیوانی صورت پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه، عصب هیپوگلوس 12 رت نر 2 ماهه از نوع Wistar، طی برش پوستی کوتاهی به موازات فک پایین، در زیر عضله دیگاستریک سمت راست قطع گردید. پس از این که رت ها به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند، به رت های تجربی، تزریق 1/0 میلی لیتر عصاره مغز جنین های 17 روزه رت به صورت روزانه و به مدت دو هفته به محل ضایعه انجام گرفت (در گروه کنترل همین عمل با سرم فیزیولوژی صورت پذیرفت). سپس در پایان هفته دوم تحت بیهوشی و پرفوزیون، ساقه مغز نمونه های هر دو گروه به دقت خارج گردید و پس از فیکساسیون و آماده سازی، از ناحیه هسته هیپوگلوس، برش های بافتی به ضخامت 5 میکرون و به صورت سریال تهیه گردید. پس از رنگ آمیزی و مطالعات میکروسکوپی، شمارش نرونی و محاسبات آماری انجام پذیرفت.
نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در هسته های هیپوگلوس ضایعه دیده گروه کنترل نسبت به گروه تجربی، به طور چشمگیری از تعداد نرون ها کاسته شده است(p<0.05) .
استنتاج: این نتیجه موید این واقعیت است که علی رغم این که ارتباط آکسونی نرون ها با اندام هدف قطع گردیده است، در گروه تجربی، احتمالا از طریق انتهای پروگزیمال عصب ضایعه دیده و با استفاده از پدیده حمل آکسونی، عوامل تروفیک موجود در عصاره مغز جنین به جسم سلولی نرون های مربوطه رسیده و به مقدار قابل توجهی از مرگ و میر آنها کاسته است.