دوره 12، شماره 36 - ( مهر 1381 )                   جلد 12 شماره 36 صفحات 16-7 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (16572 مشاهده)
سابقه و هدف :گونه های مختلف گیاه گلوسیوم در طب سنتی ایران با کاربردهای مختلف از جمله در درمان درماتیت استفاده می شوند. با توجه به خواص عصاره های گیاهان خانواده خشخاش، در این پژوهش به بررسی اثرات ضد التهابی و ضد دردی عصاره گیاه گلوسیوم گرندیفلوروم پرداخته شده است.
مواد و روش ها : عصاره گیری با استفاده از متانول و با روش پرکولاسیون انجام پذیرفت. جهت بررسی اثرات ضد التهابی عصاره با آزمون کاراژینال، دوزهای 4، 10، 20، 40، 80، 160 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در مقایسه با دوزهای 2، 4، 6، 8 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ایندومتاسین مورد مطالعه قرار گرفت. اثر ضد دردی عصاره با آزمون فرمالین و صفحه داغ(Hot plate) در دوزهای 60، 70، 80 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در مقایسه با دوزهای 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن مورفین مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون روتارود (Rotarod) جهت بررسی هماهنگی حرکتی مورد استفاده قرار گرفت. سمیت حاد(LD50) عصاره با روش پروبیت تعیین گردید. جهت آنالیز داده ها از آنالیز واریانس و آزمون Newman- Keuls با ارزش p<0.05 استفاده شد.
یافته ها: دوز 200 kg/mg عصاره اثرات ضدالتهاب بیشتری نسبت به دوزهای(p<0.01) 10 mg/kg و8 mg/kg و(p<0.001) ایندومتاسین نشان داد. تمامی دوزهای مورد استفاده اثرات ضددرد موثری نسبت به گروه کنترل نشان دادند(p<0.001) . اثرات ضد درد دوزهای 80 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در فاز اولیه بیشتر از دوز 5 kg/mg مرفین بود(p<0.001) . در فاز ثانویه اثرات ضد دردی دوزهای 70، 80 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بیشتر از اثر ضد درد دوز 5 kg/mg مرفین بود (p<0.001). بین دوزهای 80 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اختلاف معنی دار وجود نداشت. تجویز عصاره در دوزهای 60، 70، 80 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آستانه درد را در مقایسه با گروه کنترل در زمان 45 دقیقه افزایش داد. عصاره گیاه فوق اثری بر تغییر هماهنگی حرکات حیوان نداشت. سمیت حاد عصاره معادل797.94 kg/mg به صورت داخل صفاقی تعیین گردید.
استنتاج: نتایج حاصل می تواند گیاه فوق را با اثرات ضد التهاب و ضد درد معرفی نماید.
متن کامل [PDF 487 kb]   (2621 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.