سابقه و هدف: آلودگی اکوسیستم‌های آبی با فلزات سنگین، یک نگرانی عمده برای موجودات و سلامتی انسان است. آلاینده‌هایی مانند فلزات سنگین در طول زنجیره غذایی تجمع می‌یابند و در انتها به بدن انسان منتقل می‌شوند. در تحقیق حاضر غلظت 3 عنصر سرب، کادمیوم و نیکل در آبشش و عضله ماهی شیربت رودخانه دز مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت، با استاندارد‌های جهانی مقایسه شد. مواد و روش‌ها: 30 نمونه ماهی شیربت از حوضه مرکزی رودخانه دز (شهرستان دزفول) توسط تور گوشگی صید گردید. سپس نمونه‌ها توسط اسید نیتریک غلیظ هضم گردیدند و سرب، کادمیوم و نیکل آن‌ها توسط دستگاه کوره گرافیتی مورد سنجش قرار گرفت. یافته‌ها: نتایح نشان داد میزان سرب، کادمیوم و نیکل در آبشش به ترتیب 013/0 ± 281/0، 009/0 ± 156/0 و 07/0 ± 315/0 میلی‌گرم در کیلوگرم بود و میزان این فلزها در بافت آبشش بیشتر ار عضله ماهی شیربت مشاهده شد. نتایج به دست آمده در آزمون t مقایسه شدند که اختلاف معنی‌داری بین میزان تجمع فلز سرب و کادمیوم در عضله و آبشش وجود داشت. همچنین در رابطه با فلز نیکل نیز نتایج نشان داد که تجمع این فلز در بافت‌های عضله و آبشش، ارتباط خطی و معنی‌داری وجود دارد (05/0 > P). استنتاج: خوشبختانه غلظت عناصر خطرناک مورد بررسی در ماهی شیربت رودخانه دز کمتر از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی WHO (World Health Organization) بود.

واژه‌های کلیدی: غلظت فلزات سنگین، ماهی شیربت Barbus grypus، رودخانه دز

متن کامل [PDF 200 kb]   (2261 دریافت)