سابقه و هدف: اپلیکاتورهای مقعر چشمی با منبع بتازای روتنیوم- 106 در براکی‌تراپی تومورهای درون‌چشمی دارای استفاده بسیار وسیعی هستند و همین امر باعث شده است تا نیاز به دانستن توزیع دوز دقیق ناشی از تابش بتای این پلاک‌ها به تومور و بافت‌های سالم مجاور آن بیش‌تر حس شود. هدف این پژوهش محاسبه سه‌بعدی توزیع دوز سه پلاک CCA، CCB، و CGD در یک مدل چشم انسان با استفاده از کد MCNP-4C، جهت درمان ملانوم Uvea با ضخامت 5 میلی‌متر از سطح صلبیه چشم است. مواد و روش‌ها: در این راستا قسمت‌های مختلف چشم اعم از صلبیه، مشیمیه، شبکیه، قرنیه و غیره و هم‌چنین پلاک‌های 106Ru با مشخصات واقعیشان در کد، شبیه‌سازی گردید و میزان آهنگ دوز برای سه پلاک در بافت تومور و هم‌چنین بافت‌های حساس چشم مورد مطالعه قرار گرفته شد. یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده و هم‌چنین اصل ALARA در براکی تراپی که هدف آن رساندن دوز ماکزیمم به بافت توموری و دوز مینیمم به بافت‌های سالم اطراف تومور است، آگاهی کامل از شکل و سایز تومور، قبل از استفاده از این پلاک‌ها برای درمان، الزامی بوده و در جهت کمینه‌سازی دوز ناخواسته بافت‌های سالم مجاور، استفاده از پلاک CA در درمان تومورهای کوچک، تا عمق 5 میلی‌متر توصیه می‌گردد. استنتاج: پلاک CCA با کم ترین میزان جذب دوز در بافت‌های سالم اطراف تومور مانند لنز و صلبیه چشم به ازای دوز یکسان تومور، دارای نتایج بهتر درمانی نسبت به دیگر پلاک‌های مورد مطالعه بوده و در نتیجه برای درمان تومورهای کوچک، استفاده از این نوع پلاک توصیه می‌شود.

واژه‌های کلیدی: براکی‌تراپی تومورهای چشمی، پلاک‌های Ru-106، دوزیمتری پلاک‌های چشمی، کد MCNP-4C

متن کامل [PDF 293 kb]   (2617 دریافت)