دوره 24، شماره 114 - ( تیر 1393 )                   جلد 24 شماره 114 صفحات 168-163 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (8400 مشاهده)
سابقه و هدف: متأسفانه هر سال با افزایش چشمگیر بزه‌کاری نوجوانان در کشورمان روبه رو هستیم. این پژوهش با هدف کلی بررسی بخشش درمانی بر پرخاشگری و میزان بخشش در پسران نوجوان کانون اصلاح و تربیت شهر تهران طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر روش شبه آزمایشی محسوب می‌شود و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان پسر کانون اصلاح و تربیت شهر تهران در سال1391 (تقریباً 300 نفر) بود. روش نمونه‌گیری به صورت نمونه گیری تصادفی است و حجم نمونه شامل 30 نفر از پسران کانون اصلاح و تربیت بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش 10 جلسه تحت آموزش بخشش درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله‌ای را دریافت نکردند. ابزار به کار رفته شامل فهرست خشم حالت- صفت اسپیلبرگر برای خشم و پرسشنامه انگیزه‌های بین فردی مرتبط با آسیب بود که بر روی تمام افراد نمونه به عنوان پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانش چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل آماری این پژوهش بیان می‌دارد که درمان آموزش بخشش بر اساس مدل فرایندی انرایت سبب کاهش شاخص کلی پرخاشگری و افزایش بخشش بین فردی گروه آزمایش گردیده است. استنتاج: به کارگیری بخشش درمانی، به طور مستقل و یا در کنار سایر روش‌های درمانی، عمدتاً می‌تواند شاخص‌های مربوط به بهداشت روانی را افزایش داده و به بهزیستی افراد در حوزه‌های مختلف زندگی بیانجامد.
واژه‌های کلیدی: بخشش درمانی، پرخاشگری، پسر، نوجوان
متن کامل [PDF 122 kb]   (2795 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.